استقلال غرق در گرداب بدهی‌ها

 اخراجی پر هزینه که هیچ دورنمایی برای آن متصور نبودند. نه تیم احتیاج به شوک داشت که به خودش بیاید و نه فرصتی از دست می‌رفت. استقلال قهرمان نمی‌شد و نهایتا باید برای گرفتن سهمیه آسیا می‌جنگید که کار چندان سختی نبود. در این شرایط هر آدم عاقلی تصمیم می‌گیرد تیم را دچار حاشیه نکند، هزینه اضافی برای آن ایجاد نکند و بگذارد تیم کارش را انجام دهد. مدیران باشگاه هم می‌توانستند از همان فرصت پایان فصل استفاده کنند و بروند سراغ مذاکره با مربی جدید و به این ترتیب با پایان فصل هم همکاری با مربی قبلی را خیلی آبرومندانه خاتمه دهند و هم خیلی زود مربی جدید را به تیم اضافه کنند تا فرصتی برای آماده‌سازی فصل بعد از دست نرود. شما از هرکسی که اندکی از مدیریت بداند و بخواهد نیرو و توان مجموعه خودش را سازماندهی کند بپرسید اولین راهکاری که به شما ارائه می‌دهد همین است اما در ایران کار کاملا برعکس این صورت می‌پذیرد. امیرحسین فتحی در فاصله پنج بازی مانده به پایان فصل شفر را به زشت‌ترین شکل ممکن از باشگاه اخراج کرد. مربی آلمانی حتی سر تمرین تیم هم رفت و او را راه ندادند و از همه مراحل فیلمبرداری کرد که به خودی خود یک آبرو ریزی برای فوتبال ما بود. بعدش تیم وارد حاشیه‌های فراوان افشاگری مدیران علیه مربی سابق و بازیکنان مورد علاقه‌اش شد. همه اینها به اعتبار باشگاه بزرگی مثل استقلال ضربه زد. بعد از همه این ماجراجویی‌ها مدیرانی که این تصمیمات نابجا را گرفته بودند مدام و با غرور می‌گفتند ک پرونده شکایت مربی آلمانی به جایی نمی‌رسد. حرفی که با توجه به سابقه فوتبالی ما در دعاوی حقوقی در فیفا برای هیچ کس قابل اعتنا نبود. در پایان هم همان داستان تکراری اتفاق افتاد. مدیرانی که با تصمیمات خودشان باشگاه را دچار حاشیه و ضرر مالی کرده بودند از باشگاه رفتند و چند ماه بعد از رفتن‌شان فاکتور هزینه‌هایی که برای باشگاه تراشیده بودند از راه رسید. به این ترتیب باشگاه استقلال باید برای یک تصمیم نابخردانه و هیجانی مدیرانی که می‌خواستند خودشان را در رسانه‌ها معروف کنند ۵۵۰ هزار دلار پرداخت کند و مدیرانی هم که مسبب این وضعیت بودند الان در کنج امن خودشان بی‌خیال استقلال و روزگارش دارند زندگی خودشان را می‌کنند. وضعیت پرسپولیس هم همینطور است. پرونده شکایت آنها خیلی زودتر از استقلالی‌ها هم رسید و باید مبلغ یک میلیون دلار به برانکو پرداخت کنند. در دنیایی که داوری و قضاوتی برای مدیران وجود ندارد، اعمال گناهکاران بی‌هیچ عقوبتی بخشیده می‌شود طبیعی است که دیدن این دست پرونده‌ها بخشی از زندگی روزمره هواداران فوتبال باشد.