ورزش و اخلاق

در سردر همه باشگاه های ورزشی؛ عبارت "باشگاه فرهنگی- ورزشی..." بر تابلو بزرگ نوشته و نصب شده است و این بدان معناست که باشگاه ورزشی پیش از بحث ورزش؛ "فرهنگ" را سرلوحه فعالیت های خود قرار داده است، اما این عبارت؛ بدون هیچ تعارف غالباً یک شعار سطحی است و کمتر کسی به آن؛ عمل می‌کند.

در روابط ورزشی، انتخاب ورزشکاران برای شرکت در مسابقات مهم، انتخاب برای هیئت ها و فدراسیون‌ها، چینش و انتخاب مدیران ارشد و میانی، نحوه نقل و انتقالات، گردش مالی در باشگاه ها و بسیاری از امور دیگر همواره نیازمند تحقیق و تفحص، بازنگری، بررسی های میدانی و برخوردهای قضایی و حقوقی است.

اگر فشار در ورزش؛ گسترش یابد، بدون تردید، ریشه های آن در بخش‌های دیگر اجتماعی، توسعه خواهد یافت، زیرا امروزه ورزش علاوه بر یک فعالیت فیزیکی و بهداشتی، یک روند اقتصادی با هزینه ها سرمایه های بالاست.

در ورزش با طیف های متفاوتی مانند ورزشکار، مربی، داور، پزشک ورزشی، سرپرست تیم، کارشناس، مربی بدنساز و نقش‌های دیگر؛ مواجهیم. تعدد نقش ها، تعداد ورزشکاران، دوایر بخش های اداری و اجزاء بی شمار و به هم پیوسته ای که در ورزش وجود دارد، نشان می دهد که اخلاق؛ به فضای نظم، ساماندهی؛ اصول ارزشی و فرهنگی، تبیین و تحلیل داده های اطلاعاتی راجع به نقش و تأثیر اخلاق ورزشی، در این عرصه بسیار مهم و حیاتی است.

ورزشکاران در داخل برای استان ها و محل های زندگی خود و خارج از کشور برای میهن خود سفیران اخلاق و فرهنگ هستند و حرکت، رفتار، گفتار و کردارشان نمایانگر فرهنگ و اصول فرهنگی در کشورشان خواهد بود، فلذا اهمیت بالای اخلاق ورزشی و توجه واقعی به فرهنگ و ترجیح دادن آن بر ورزش، باید عملاً رعایت و اجرا شود.