دایی و مرفاوی / جدال شماره ده های تیم ملی

به گزارش فرتاک ورزشی،4 شنبه، 2 تیر 1372؛ صمد مرفاوی هرگز این روز را فراموش نمی کند. روزیکه او برای آخرین بار پیراهن شماره 10 تیم ملی را به تن داشت ولی دیگر رنگ این شماره و پیراهن را ندید. چرا؟ چون ستاره ای در فوتبال ایران درخشید که شماره 10 برازنده اش بود؛ علی دایی.

در جریان بازیهای پیش مقدماتی جام جهانی 1994، ایران و عمان در ورزشگاه آزادی به مصاف هم رفتند. یک بازی سرد که صحنه های خطرناک و موقعیت های گل زیادی نداشت. دقیقه 71 آن بازی، علی پروین تصمیم گرفت یکی از دو مهاجمش را بیرون بکشد. برخلاف تصور همه، اصغر مدیرروستا در زمین ماند و صمد مرفاوی تعویض شد. جانشین او، جوانی بود که به تازگی نامی برای خودش دست و پا کرده بود. پروین در غیاب فرشاد پیوس و مرتضی کرمانی مقدم محروم، بهترین گلزن بانک تجارت را جلوتر از محمد احمدزاده به تیم ملی دعوت کرد.

علی دایی دقیقه 71 وارد زمین شد و تنها چند دقیقه بعد، مهمترین موقعیت بازی را خلق کرد. ضربه سر او روی ارسال صادق ورمزیار (که در غیاب مجتبی محرمی محروم، اندک بازیهای ملی اش را انجام می داد) به پایه تیر عمودی دروازه خورد و به زمین برگشت. اما همان ضربه سر، پایانی بود بر دوران مهاجمان قبلی و شروع یک دهه و نیم فرامانروایی دایی در تیم ملی.

دایی به پیراهن شماره 10 نرسید، 11 را پوشید ولی شماره 10 را از تن مرفاوی بیرون آورد. مرفاوی دیگر رنگ ترکیب اصلی تیم ملی را ندید و رفته رفته دعوت هم نشد. اما دایی رفته رفته وارد ترکیب اصلی شد، پیاپی گل زد و کاری کرد که کسی جرات نمی کرد تصور تیم ملی بدون او را حتی به ذهن بیاورد.

دوئل فردای نفت و صبا در قم، رویارویی دایی و مرفاوی است. صبا هفته هاست برنده نشده و پیاپی می بازد و شاید شکست در بازی فردا، پایانی باشد بر دوران مرفاوی در قم. دایی 23 سال و 5 ماه و 23 روز قبل، با یک ضربه سر دوران حضور مرفاوی در تیم ملی را به پایان رساند و حالا شاید پایان مرفاوی روی نیمکت صبا هم به دست دایی رقم بخورد.