اشتباه بزرگ سازمان لیگ در انتخاب بهترین باشگاه

فکر کردن به اینکه کسب عناوین شیرین و جذابی مثل بهترین مربی، بهترین مدافع، بهترین دروازه‌بان، بهترین گلزن و حتی مرد سال فوتبال ایران حق پرسپولیس و اعضای این تیم بوده، نه از سر خودخواهی بلکه مطابق با منطق فوتبالی و حقیقتی است که حتی بخش عمده‌ای از دوستداران استقلال نیز بدان واقفند و تاییدش می‌کنند اما بیایید به یک جایزه دیگر با تردید نگاه کنیم و از خودمان بپرسیم به راستی باشگاه پرسپولیس بهترین باشگاه فوتبال ایران در سال گذشته بوده است؟ آیا باشگاه پرسپولیس و مدیران فعلی‌اش باید به این عنوان بنازند و با شور و حرارتی غیر قابل وصف از سختی‌ها و مصیبت‌های‌شان در راه رسیدن به این عنوان بگویند؟ آیا چنین جایزه‌ای می‌تواند تمام کاستی‌ها و ضعف‌های‌شان را پوشش دهد؟

همین اول کار مشخص کنیم در اهدای جوایز سازمان لیگ یک خطای راهبردی صورت گرفته و همین روشنگری باعث خواهد شد مسوولان باشگاه پرسپولیس چنانچه منطقی و عاشق افتخارات بی‌پایه و اساس نباشند خیلی زود این عنوان را به برانکو و تیمش بدهند و از این به بعد به این استناد نکنند که چون با محرومیت و بدهی و مشکلات عدیده تیم را قهرمان کردند پس حق شان بوده که این جایزه را بگیرند.
واقعیت این است که سازمان لیگ باید این جایزه را به تیم برتر فصل می‌داد که در این صورت گرفتن جایزه از سوی برانکو یا مدیر تیم منطقی و معقول بود نه سرپرست باشگاه پرسپولیس. در واقع عنوان این جایزه اشتباهی درج شده و به جای بهترین باشگاه باید می‌گفتند بهترین تیم چرا که پرسپولیس هنوز مثل سی سال قبل فقط یک تیم بزرگ و پرطرفدار است نه باشگاهی بزرگ و سیستماتیک.
باشگاهی که پول خریدن آب خوردن برای بازیکنان تیم‌های پایه‌اش ندارد هرگز نمی‌تواند بهترین باشگاه باشد.
 باشگاهی که مطالبات 10‌- 5 میلیونی مربیان تیم‌های پایه‌اش - که جملگی از بازیکنان سابق و افتخار‌آفرینان پرسپولیس بوده‌اند – را پرداخت نمی‌کند و فریاد آنها را بلند می‌کند، نمی‌تواند باشگاه برتر باشد.
 باشگاهی که نزدیک به یازده میلیارد بدهی دارد نمی‌تواند جایزه بهترین باشگاه را مال خود بداند.
 باشگاهی که همین حالا کلی پرونده مفتوح شکایتی در داخل و خارج دارد نمی‌تواند چنین نشان افتخاری را به سینه بزند. باشگاهی که دو سال تمام یکی از بهترین مجموعه‌های ورزشی متعلق به خودش را رها کرده و با ماجراهایی مشکوک از آن بهره برداری نمی‌کند را نمی‌توان باشگاهی برتر نامید. باشگاهی که در کشمکش با سازمان لیگ، فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم ملی، سرمربی خود را تنها می‌گذارد باشگاه برتر نیست. اصلا باشگاهی که با بی‌کفایتی و سوء مدیریت مدیران قبلی‌اش محروم شده و تیم را در چالش بزرگی رها کرده هرگز نمی‌تواند باشگاه برتر باشد. اگر می‌گویید این معضل مربوط به تیم مدیریتی قبلی است باید تاکید کنیم سرپرست باشگاه و یکی از اعضای هیات مدیره در جریان تمام امور مدیریت قبلی بوده و حالا به نوعی در آن اشتباهات مرگبار سهیم هستند؛ پس در معضلی که ایجاد شد نقش داشته‌اند و به سبب همین مشکل‌آفرینی نمی‌توانند خودشان را باشگاهی موفق و برتر بدانند. در واقع اگر تلاشی در جهت مبارزه با مشکلات ایجاد شده، حاصل از آن محرومیت صورت گرفته به خود همین آقایان برمی‌گردد و این تیم مدیریتی به نوعی بخشی از مشکلات خود ساخته را رفع و رجوع کرده است و با این اقدامات نمی‌توانند پز بدهند.
دیروز باشگاه پرسپولیس به جایزه‌ای که برده بود می‌نازید و به مشقت‌هایی که در مسیر موفقیت تحمل کرده بود اشاره داشت اما این جایزه تنها متعلق به تیم پرسپولیس است نه باشگاه و مدیران. در واقع کاستی ها، ضعف‌ها و مشکلاتی که باشگاه برای تیم ایجاد کرده و می‌کند آنقدر وسیع‌تر از تلاش‌های آنها برای پوشاندن این ضعف‌هاست که با قاطعیت می‌توان گفت این جایزه متعلق به کادر فنی و بازیکنان است نه تیم مدیریتی.