آقای ابراهیمی؛ حرمت نگه دار/ به خاطریک دستمال قیصریه را آتش نمی زنند/ فوتبال تبریز مدیون افرادی هم چون زنوزی است

تبریز شهر عشق و شهر پرشورهاست، وقتی اسم فوتبال ونام تراکتورسازی به میان می آید آن چنان عشقی در پشت آن خوابیده است که نمی توان آن را با چند جمله بیان نمود. شهری که فراتر از یک استان بوده و بزرگان بسیاری را تحویل جامعه فوتبال در ابعاد ملی و بین المللی داده و  بزرگان بسیاری را به چشم دیده است که امیدواریم همواره همین گونه باشد.

اما در همین شهر  و با تمام عشقی که در آن نهفته است، گاها شاهد رفتارهایی هستیم که نمی تواند قابل هضم باشد و شاید بتوان گفت «خود زنی» از درون و «تیشه به ریشه» خود است، چرا که اعتقاد داریم آذربایجان این قدر پتانسیل دارد که بتواند حق خود را از این فوتبال بگیرد ولی همیشه باید باشند افرادی که آرامش درونی را به بهانه های مختلف از بین برده و نگذارند هواداران پرشور این شهر خواب راحتی بر چشم داشته باشند.

طی چند روز گذشته شاهد یکی از این اتفاقات در فوتبال تبریز بودیم که ای کاش اصل ماجرا را می توانستیم از حافظه فوتبالی این شهر پاک نماییم.

محمدابراهیمی، بازیکن حال حاضر تراکتورسازی تبریز که چند فصل قبل در گسترش فولادتبریز حضور داشت، به تازگی با شکایت از مالک باشگاه گسترش فولاد خواستار طلب های خود شده است که این را حق طبیعی این بازیکن می دانیم و خرده ای بر آن وارد نیست و  او می تواند بعنوان یک فوتبالیست حرفه ای و از مجاری قانونی دنبال حق و حقوق خود باشد و اگر در این راستا توانست مدارک و مستندات خود را به فدراسیون و مراجع ذی صلاح ارائه دهد که می تواند به خواسته های خود دست یابد.

اما در اینجا سخن از حق و حقوق نیست، صحبت از نگه داشتن حرمت ها بوده که متاسفانه گویا به فراموشی سپرده شده است و معلوم نیست این روند تا به کی می خواهد ادامه داشته باشد.

آقای ابراهیمی؛

این را قبول کن که در این برهه از زمان حضور افرادی هم چون مهندس محمدرضا زنوزی که در امر ورزش و به ویژه فوتبال هزینه های سر سام آور را متحمل می شوند، یعنی ایثار و از خودگذشتگی که به طور قطع و یقین هر انسانی نمی تواند تا این اندازه شهامت خرج کردن هزینه های چندین میلیاردی را از جیب مبارک خود داشته باشد.

ااگر چه خود شما به خوبی به این امر واقف هستید، اما بدنیست بدانید که حضور مهندس زنوزی برای استان آذربایجان شرقی و شهر تبریز یک نعمت بوده و او در بدترین شرایط اقتصادی کشور، جور تیم های این استان را بر دوش می کشد تا عشق خود به ورزش و مردم آذربایجان را به اثبات برساند.

ماشین سازی تبریز وقتی با مشکل مواجه می شود، چه کسی پا پیش می گذارد تا مشکلات را حل نموده و نگذارد شیرازه این تیم ریشه دار از هم پاشیده نشود؟

انصاف چیز خوبی می تواند باشد که ای کاش همه ما داشته باشیم و بدانیم همین تیمی که شما در آن بازی می کنید و عشق و علاقه تبریزی ها در آنجا نهفته و با پیروزی اش دل شاد و با شکست اش غمگین می شوند، در مقاطعی که نیاز به حمایت دارد، این محمدرضا زنوزی است که در حد مقدور پا پیش می گذارد تا شما بتوانید با خیالی آسوده به میدان بروید تا هواداران هم دل نگران تیم محبوب خود نباشند.

این که می گویید عشق زنوزی استقلال است نه تراکتورسازی، این هم به جای خود قابل تامل است . فرض هم که این گونه باشد و علاقه ای هم به رنگ آبی داشته و رنگ لباس تیم خود را هم به عشق استقلال انتخاب کرده باشد، این چه چیز را می تواند ثابت کند؟ آیا می تواند از عشق او به آذربایجان و مردم خوب او کم کند؟ آیا خدشه ای بر حمایت های او از تیم های تبریزی وارد نموده است؟

آقای ابراهیمی؛

هیچ وقت به خاطر یک دستمال قیصریه را آتش نمی زنند چرا که اگر این چنین شود سنگ روی سنگ بند نشده و خادمین به ورزش نمی توانند در فوتبال این مملکت حضور داشته باشند و این را بدانید که اگر افرادی هم چون زنوزی ها در فوتبال این مملکت دست به جیب نباشند، مطمئن باشید قیمت بازیکنانی هم چون شما به نصف هم کم ترخواهد رسید که الان ادعای عدم دریافت بیست درصد یا کم تر و بیشتر را داشته باشید.

جان کلام این که ضمن احترام به خواسته های به حق شما و این که می گویید طلب دارید و ما هم منکر نخواهیم بود، اما ای دل غافل وقتی که این پیگیری ها فراتر از حالت طبیعی بوده و خدای ناکرده اهداف دیگری در پی آن نهفته باشد که ان شالله در مورد شما این گونه نخواهد بود.