ماه عسل آقای معترض با ملوان به پایان رسید

محمدمایلی کهن را باید یک مربی رک گو و صریح الهجه نامید که بدون هیچ گونه سانسوری هر آن چه که در دل دارد را به زبان می آورد که همین هم شاید در خیلی از مواقع بر علیه او بکار گرفته شود.

حاجی مایلی شاید از لخاظ فنی دیگر نتواند بار اضافه ای بر تیم ملوان بیفزاید اما در انزلی همه امیدوار بودند پیرمرد، انگیزه جنگیدن برای بازگشت به لیگ برتر را برای بازیکنان تیمش به وجود بیاورد. اصلاحات گسترده در ملوان، اولین قدم جدی مایلی بود.

او تیمش را جوان کرد و بیشتر بازیکنان پرتجربه را در لیست فروش قرار داد تا خون تازه‌ای به باشگاه تزریق کرده باشد. این جوانگرایی نتیجه‌بخش بود اما مشکلات ملوان این بار از نیمکت آغاز شدند. مایلی‌کهن از یک جایی به بعد به جای تمرکز روی تیم و نتایج‌اش، شروع به اظهارنظر درباره مسائل مختلف انزلی کرد. او از قامت یک سرمربی فراتر رفت و با ژستی منتقدانه درباره همه موضوعات اظهارنظر کرد. همزمان با سخت‌تر و فشرده‌ترشدن برنامه مسابقات لیگ یک، جدی‌ترین دغدغه‌های سرمربی ملوان وضعیتِ ساحل انزلی و محتوای شعارهای هواداران این تیم بودند. مایلی‌کهن، نقش اصلی‌اش را گم کرد اگرچه با شناختی که از ایشان سراغ داریم او همواره این چنین بوده است و ورود به مباحث اخلاق و مبارزه با بی اخلاقی ها اولویت برایش داشته است..

در پایانِ تساوی با سپیدرود در ال‌گیلانو، ملوان با 4 امتیاز اختلاف در بالاترین رتبه جدول رده‌بندی به سر می‌برد اما تنها یک هفته بعد، انزلیچی‌ها استقبال خوبی از تیم به عمل نیاوردند و روند تنزلی ملوان آغاز شد تا این تیم با یک سقوط آغاز ظرف چند هفته، در شرایطی که یک بازی بیشتر از سیپدرود انجام داده، یک امتیاز کمتر از این تیم دارد.

دلیل استقبال کم از بازی‌های حساس ملوان علیرغم نتایج امیدوارکننده این تیم را باید روی نیمکت جستجو کرد. ملوانی‌ها هرگز نتوانسته‌اند پیوند عاطفی عمیقی با سرمربی تیم‌شان برقرار کنند. آخرین رشته‌های الفت بین مایلی و ملوانی‌ها، زمانی در معرض پاره‌شدن قرار گرفت که این مربی بازی تیمش را به دلیل فحاشی هوادارها متوقف کرد. شاید نگاه او برای اصلاح شرایط سکوها، اشتباه نبود اما برای مقابله با این جو، راهکارهایی بهتر نیز وجود داشت. در همین نقطه بود که انزلیچی‌ها احساس کردند مایلی‌کهن از آن‌ها به عنوان ابزاری برای تبلیغِ تفاوت‌اش با دیگران استفاده کرده است.

بعد از بازیِ روز گذشته با گل‌گهرسیرجان، اولین شعارهای آمیخته به حیا و رها، برای سرمربی سفیدها سر داده شدند. او بعد از سوتِ پایان داور، با بخشی از هواداران ملوان درگیر شد و رو به روی بوقچی‌ها تاکید کرد که تا زمانی که آن‌ها ملوان را ترک نکنند، او از این تیم نخواهد رفت. نتایج ضعیفِ ملوان در هفته‌های گذشته اما شاید آینده مایلی‌کهن را در خطر قرار بدهد. آینده مردی که می‌خواهد در انزلی-به جز خودش- همه چیز را اصلاح کند.

این مربی که بدنبال تغییر در رفتارهای بازیکنان و هواداران و تمامی عوامل حاضر و فعال در فوتبال است باید بداند که حضورش اگرچه شاید بتواند مانع برخی از بی اخلاقی های رایج در کنار تیم های تحت مدیریتش باشد اما  واقعا باید به او  با تمام احترامی که برایش قائل هستیم و از جمله مربیان سالم او را می دانیم ، توصیه کنیم که جای او در این فوتبال پر زرق و برق نیست و یکدست صدا ندارد!