چگونه اتلتیکو به کابوس رئال در دربی ها بدل شد؟

 26 نوامبر 2011، بنری بزرگ از سوی هواداران رئال مستقر در جایگاه فوندو سور، جنجال ساز شد. در آن بنر به اتلتیکو طعنه زده شده بود که هرگز حریفی در حد و اندازه های رئال نیست و البته ادعای نادرستی هم نبود. رئال برای دربی به دنبال یک حریف بزرگ می گشت و اتلتیکو آنی نبود که بتواند کهکشانی ها را دچار چالشی جدی کند.

رئال آن مسابقه را به راحتی با نتیجه 4-1 به سود خود خاتمه داد. پیش از آن بازی، 4410 روز بود که اتلتیکو نتوانسته بود برابر رئال به برتری دست یابد. 12 سال پس از آن شب جادویی جیمی فلوید هالبینک در برنابئو، اتلتیکو راه پیروزی بر رئال را کاملا از یاد برده بود.

پس از آن شکست 4-1 در شب پاییزی برنابئو، اتلتیکو 538 روز دیگر را نیز بدون کسب پیروزی بر رئال سپری کرد تا اینکه 17 می 2013 از راه رسید: فینال کوپا دل ری در برنابئو. اتلتیکو حالا یک مربی جوان و جسور به نام سیمئونه را روی نیمکت داشت و توانست با گل های کاستا و میراندا، تک گل نیمه اول رونالدو را جبران کرده و جام را بالای سر برد. از آن شب به بعد، اتلتیکو به تیمی شایسته برای رئال تبدیل شد.

کافی است بدانید که از سال 2013 تا به امروز، اتلتیکو توانسته در خانه رئال به سه برد دست پیدا کند. دو بار به تساوی دست یافته و دو بار نیز مغلوب شده است.

پس از آن بنر معروف، رئال و اتلتیکو 21 بار به مصاف هم رفته اند که حاصل کار 8 برد برای رئال(بدون احتساب فینال 2016 لیگ قهرمانان که در وقت های قانونی و اضافه 1-1 خاتمه یافت)، 6 برد برای اتلتیکو و 7 تساوی بوده است.

پس از بازگشت اتلتیکو به لالیگا در سال 2002 و پس از دو فصل جهنمی در دسته دوم، 42 دربی مادرید برگزار شده است. سیمئونه در 21 دیدار هدایت اتلتیکو را بر عهده داشته؛ 21 دیداری که تاریخ دربی ال مادریلنیو را از نو نوشت.

اگر دو فینال لیگ قهرمانانی که رئال در سال های 2014 و 2016 با شکست اتلتیکو فتح کرد را کنار بگذاریم، می توان گفت که تفاوت دربی ها با و بدون حضور سیمئونه شگفت انگیز بوده است.

اتلتیکو تا قبل از حضور سیمئونه، قادر به شکست دادن رئال نبود. طی 21 بازی، اتلتیکو تنها توانسته بود 5 تساوی برابر رئال کسب کند و در 16 بازی بازنده مطلق بود. بردهای پرگل رئال با نتایج 3-0، 4-0 و 4-1 به واقع دربی مادرید را به یک بازی ساده برای کهکشانی ها بدل کرده بود.

پس از بازگشت اتلتیکو به لالیگا، اولین جدال دو تیم با تساوی 2-2 خاتمه یافت. ضربه کاشته آلبرتینی در دقیقه 90، آب سردی بود روی کهکشانی ها؛ با این حال بین سال های 2003 تا 2012، اتلتیکو تنها توانست 4 امتیاز دیگر برابر رئال کسب کند. یک تساوی بدون گل در سال 2005، 2 تساوی 1-1 در فصل 2006-2007 و یک تساوی 1-1 در سال 2009. دیگر بازی ها با برتری مطلق رئال همراه بود اما همه چیز با ورورد سیمئونه به اتلتیکو تغییر 

ال چولو البته کار خود در دربی مادرید را با شکست خانگی 1-4 آغاز کرد. او روی نیمکت نظاره گر هت تریک رونالدو و مشت های گره کرده مورینیو بود. فصل 2012-13 نیز برای سیمئونه در دربی ها خوش یمن نبود و اتلتیکو برابر رئال دبل شد. دو برد 2-0 و 1-2 برای رئال، و سومین شکست متوالی برای سیمئونه ولی سرنوشت برای ال چولو و تیمش در سال 2013 به گونه ای دیگر رقم خورده بود.

14 سال ناکامی اتلتیکو در دربی ها با گل میراندا در وقت های اضافه فینال کوپا دل ری خاتمه یافت و سیمئونه در نهایت طعم پیروزی برابر رئال را چشید.

فصل بعد، رئال مربی جدیدی روی نیمکت خود می دید. آنچلوتی جایگزین مورینیو شده بود و گمان می رفت که بار دیگر به روند بردهای خود در دربی بازگردد اما اتلتیکو با تحمیل شکست 0-1 بر رئال در برنابئو با گلزنی کاستا، تمام معادلات را بر هم زد. بازی برگشت دو تیم در کالدرون نیز با تساوی 2-2 خاتمه یافت.

رئال همان فصل در نیمه نهایی کوپا دل ری توانست انتقام دو شکست قبلی را از اتلتیکو بگیرد و با دو پیروزی قاطعانه 3-0 و 0-2 به فینال راه یافت. سال 2014 اما برای اولین بار شاهد دربی مادرید در فینال لیگ قهرمانان بودیم. رئال با گل راموس در دقیقه 93 کار را به تساوی کشاند و در دو وقت اضافه نیز سه گل دیگر زد تا برای دهمین بار قهرمان اروپا شود.

فصل 2014-2015 اتلتیکو در سوپرکاپ اسپانیا، انتقام فینال لیگ قهرمانان را از رئال گرفت و با برتری 2-1 در مجموع دو دیدار، جام را بالای سر برد. در لالیگا اتلتیکو موفق شد هر دو بازی را از رئال ببرد. پیروزی 1-2 در برنابئو و برتری تاریخی 4-0 در ویسنته کالدرون با گل های سائول، تیاگو، گریزمان و ماندژوکیچ.

برتری اتلتیکو بر رئال در فصل 2014-2015 در کوپا دل ری نیز ادامه یافت و روخی بلانکوس ها با پیروزی 4-2 در مجموع دو بازی رفت و برگشت، موفق به حذف رئال شدند. حالا دیگر اتلتیکو به قدرت اول شهر مادرید بدل شده بود و این برای رئالی ها به هیچ عنوان قابل هضم نبود.

کهکشانی ها اما در لیگ قهرمانان انتقام گرفتند. بازی رفت دو تیم در مرحله یک چهارم نهایی با تساوی بدون گل خاتمه یافت و در بازی برگشت در برنابئو، رئال با گل چیچاریتو توانست اتلتیکو را حذف کرده و خود به نیمه نهایی راه یابد.

فصل گذشته نیز روند پیروزی های اتلتیکو در لالیگا بر رئال ادامه یافت. در حالی که بازی رفت دو تیم و در شرایطی که بنیتس مربی رئال بود، با تساوی 1-1 خاتمه یافت، اتلتیکو در فوریه 2016 توانست در برنابئو با گل گریزمان پیروز شده و اولین شکست زیدان به عنوان مربی رئال را به وی تحمیل کند. دو تیم البته بار دیگر به فینال لیگ قهرمانان راه یافتند و این بار رئال در ضیافت پنالتی هابود که 5-3 پیروز شد و زیزو انتقام شکست قبلی را از سیمئونه گرفت.

رئال پس از سه فصل ناکامی مطلق برابر اتلتیکو در رقابت های لالیگا، توانست فصل جاری اولین پیروزی خود را برابر این تیم دشت کند. هت تریک رونالدو در ویسنته کالدرون، رئال را به اولین برد لالیگایی خود در دربی مادرید از سال 2013 رساند.

از نوامبر 2011 و آن بنر معروف، شاهد 53 گل در دربی مادرید بوده ایم. 30 گل برای رئال و 23 گل برای اتلتیکو. 38 گل توسط بازیکنان خارجی به ثمر رسیده و 15 گل توسط ستاره های اسپانیایی دو تیم.

به غیر از بازی رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان سال 2015، در همه دربی ها حداقل یکی از دو تیم گلزنی کرده اند. دربی هایی که بعضا جنجالی نیز بوده اند. 162 کارت به بازیکنان دو تیم داده شده و جنجالی ترین دربی نیز فینال کوپا دل ری سال 2013 بود که 12 کارت زرد و 2 کارت قرمز از جیب داور خارج شد.

از سال 2011 شاهد حضور 84 بازیکن مختلف در این دربی بوده ایم که سهم اتلتیکو با 46 بازیکن جدید بیشتر از رئال بوده است.

در تمام این دربی ها نیز مربی اتلتیکو تنها یک نفر بوده: دیگو سیمئونه؛ مردی که تعادل را به دربی ال مادریلنیو بازگرداند؛ مردی که باعث شده بنر سال 2011 هواداران رئال، فردا دیگر جایی در سانتیاگو برنابئو نداشته باشد.