آقای برانکو؛ نگرانیم نگران!

پرسپولیس لیگ هفدهم را توفانی شروع کرده است. سرخپوشان در سه هفته‌ای که از این مسابقات گذشته، سه پیروزی به دست آورده‌اند، هفت گل زده‌اند و تنها یک گل دریافت کرده‌اند تا نشان بدهند سودای تکرار عنوان قهرمانی‌شان را در سر دارند. با این همه اما نباید فراموش کنیم هر شروع خوبی لزوما به معنای موفقیت تا پایان راه نیست. این روزها تیم فعلی پرسپولیس با تیم افشین قطبی در لیگ هفتم مقایسه می‌شود که سه بازی اولش را برد و آخر فصل قهرمان شد. با این وجود برای پرسپولیس کنونی یک الگوی ناامیدکننده هم وجود دارد؛ پرسپولیس لیگ سوم که از قضا هدایت آن را هم یک مربی کروات دیگر یعنی وینکو بگوویچ بر عهده داشت.

پرسپولیس بگوویچ در سه بازی نخستش سه پیروزی عالی به دست آورد. آنها ابتدا هشت بر دو پگاه گیلان را شکست دادند، سپس در مشهد با یک گل از سد ابومسلم گذشتند و در هفته سوم هم با حساب پنج بر دو فجر سپاسی را شکست دادند تا خیلی‌ها بگویند پرسپولیس با اقتدار قهرمان خواهد شد. با این حال حاشیه‌ها خیلی زود شروع شد. علی پروین که هنوز نتوانسته بود حذفش از پرسپولیس غمخوار را هضم کند، مصاحبه‌ای تاریخی کرد و گفت: «روزهای تلخ پرسپولیس هم از راه خواهد رسید.» و این اتفاق بلافاصله با شکست سرخپوشان برابر پیکان در هفته چهارم استارت خورد. پرسپولیس آن سال در نهایت راه به جایی نبرد و در پایان فصل علی پروین به جمع قرمزها بازگشت تا بدترین دوران مربیگری کل عمرش را آغاز کند.

البته پرسپولیس امسال فرق‌های زیادی با پرسپولیس آن سال دارد که شاید مهم‌ترین‌شان برخورداری از حمایت پیشکسوتان باشد. آن روزها پروین دل خوشی از تیم سابقش نداشت و ساز مخالف می‌زد، اما حالا خود او از بزرگترین حامیان باشگاه است. به علاوه فراموش نکنیم خود برانکو هم مربی به مراتب بزرگتری نسبت به بگوویچ محسوب می‌شود. بنابراین سرخ‌ها می‌توانند امیدوار باشند این بار شرایط برای‌شان بهتر ادامه پیدا کند و ماه‌عسل‌شان آنقدرها کوتاه نباشد.