ماموریت سخت مهاجم پرسپولیس؛ مثل پیام صادقیان نشوی آقای طارمی

محرومیت 4ماهه مهدی طارمی پرسپولیسی‌ها را در وضعیت بدی قرار داده است. آنها در حال حاضر به مسابقات مهمی فکر می‌کنند که باید بدون طارمی پشت سر بگذارند؛ دیدارهای سرنوشت‌سازی مثل نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، داربی تهران و شاید حتی فینال آسیا. با این وجود اما به نظر می‌رسد همه پرسپولیسی‌ها و حتی هواداران تیم ملی باید یک نگرانی عمیق‌تر هم داشته باشند؛ اینکه طارمی چطور این دوران طولانی خانه‌نشینی را پشت سر می‌گذارد و آیا در بازگشت به میادین می‌تواند کیفیت سابق را داشته باشد یا نه.

بدون تعارف، فوتبال ایران زمینه بسیار مناسبی برای حاشیه‌پردازی دارد و حفظ استانداردهای حرفه‌ای در آن به‌خصوص در حوزه زندگی شخصی کار بسیار دشواری است. در این وضعیت اگر بازیکن در شرایط تمرین و اردو و مسابقه هم نباشد، کار به‌مراتب دشوارتر خواهد شد. مصداق بارز این داستان هم پیام صادقیان بود؛ یک استعداد قابل توجه که خیلی زود و مفت سوخت. صادقیان در لیگ سیزدهم به یک ستاره تمام‌عیار تبدیل شد و همه چشم‌ها را به خودش خیره کرد. او با پرسپولیس به مقام نایب‌قهرمانی لیگ برتر هم دست یافت و مدعی پوشیدن پیراهن تیم ملی شد. با این اوصاف ابتدای لیگ چهاردهم اتفاقی رخ داد که کلا مسیر زندگی پیام را عوض کرد. او هفته دوم در دقایق پایانی بازی با فولاد در اهواز بعد از دریافت کارت قرمز از اکبریان داور مسابقه با دست به او ضربه زد. چند روز بعد کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال صادقیان را به‌خاطر این حرکت 3ماه محروم کرد که البته بعد از اعتراض باشگاه پرسپولیس، این مدت به 2ماه کاهش یافت. با این وجود همین 2ماه هم کافی بود تا پیام کاملا از شرایط عادی و حرفه‌ای دور شود.

معلوم نیست در آن 60روز چه بر سر صادقیان آمد اما او از روزی که برگشت تا همین حالا، هیچ نشانه‌ای از آن ستاره خلاق و گریزپای سال92 نداشته است. پیام با دریبل و فرار و پاس عمقی و ضربه ایستگاهی رفت اما وقتی برگشت فقط خشم و خمیازه در بساطش باقی‌مانده بود. حالا هم طارمی در همان نقطه ایستاده. خودش می‌گوید دو سال خدمت کرد و در اوج برگشت اما فرقش این است که آن زمان مشهور نبود و مثل همه سربازهای دنیا کلاغ‌پرش را می‌رفت. حالا اما در خانه نشستن با این همه شهرت، اصلا کار آسانی نیست. آیا طارمی از پس این ماموریت برمی‌آید؟