اشتباهات تاثیر گذار در قراردادها و تاوانی که استقلال پس می دهد

استقلال امروز تاوان قراردادهایی را می‌دهد که کوچکترین سودی برای باشگاه نداشتند و فقط به لحاظ هزینه استقلال را به دردسرهای عجیبی انداختند و نمونه بارز آن را در محرومیت زمستانی استقلال در فصل گذشته شاهد بودیم. به غیر از چند بازیکن خارجی که در لا به لای انتخاب‌های اشتباه خوب جواب دادند و به نفع استقلال بودند اکثر بازیکنان خارجی فقط دردسر‌های مالی داشتند که در آن رد پای کم توجهی مسوولان استقلال کاملا مشهود است.

در این چرخه معیوب که هیچ کس حاضر نیست خودش را مقصر بداند نوع بستن قراردادها به گره کوری تبدیل شده و انگار فقط با محرومیت‌ها باز می‌شود. به این نکته هم باید توجه کرد که بعضا حتی مربی هم راضی به جذب چنین بازیکنانی نبوده است و یکسری از عوامل باعث شده تا این بازیکنان سر از تیم‌های بزرگی مثل استقلال در آورند.

قراردادهایی که استقلال بدون نظر کمیته فنی‌اش با برخی بازیکنان بسته حالا دردسرهایی را برای این باشگاه ایجاد کرده و سرمایه‌هایش را هم بر باد داده است. برخی شکایت‌ها در فوتبال ایران حاوی پیام‌هایی است که باید آنها را شنید و در مورد آنها بحث کرد. خبر شکایت مگویان، شکایت پروپژیچ، شکایت عادل شیحی و بستن نقل و انتقالات زمستانی برای استقلال جزو همین دست شکایت‌ها محسوب می‌شوند که باید آنها را بررسی کرد آن هم در دو بعد فنی و مالی. در بسیاری از موارد هم مربیان سلیقه‌ای عمل می‌کنند که نمونه‌اش پروپژیچ بود. آقای گل آلبانی که در استقلال توسط پرویز مظلومی زیاد به کار گرفته نشد و البته آمار گلزنی خوبی داشت توسط منصوریان کلا کنار گذاشته شد در حالی که او هم قرارداد داشت. این بازیکن رفت و شکایت کرد اما جالب است بدانید او پس از استقلال به یک تیم اروپایی رفت. باز هم آقای گل شد. پروپژیچ آمار خیره کننده‌ای از گلزنی از خود به جا گذاشت تا مشخص شود مظلومی و به ویژه منصوریان خوب از او استفاده نکرده‌اند. در چنین مواردی یک باشگاه بزرگ هرگز اجازه سرمایه سوزی به مربی‌اش نمی‌دهد.

البته اشتباهات استقلالی‌ها در بستن قرارداد با بازیکنان فقط به قرارداد بازیکنان خارجی ختم نمی‌شود و آنها در مدت زمان قرارداد بازیکنان هم دچار اشتباه شدند که می‌تواند در آینده همین نوع نگرش نیز برای استقلال دردسرساز شود. در بعد فنی باید پرسید چرا استقلال طی سال‌های اخیر دقیقا معکوس فوتبال حرفه‌ای قرارداد می‌بندد و با آنها که سن و سال بالاتری دارند قراردادهای بلند مدت‌تر می‌بندد؟ قرار داد با مگویان و پروپژیچ دقیقا جزو این دسته از قرار دادهاست. قرارداد رحمتی و حیدری و حتی جباری هم جزو این دسته از قراردادها محسوب می‌شود که سه یا دو ساله هستند. نتیجه این نوع قراردادها را می‌توان برای بازیکنان خارجی هم دقیقا دید. آنها از نظر مربی دیگر کارایی ندارند و با وجود قرارداد کنار گذاشته می‌شوند. نوع دیگری از قرارداد را هم استقلال با کاوه رضایی و تیموریان بسته که آنها هم نه تنها می‌توانستند استقلال را در میانه فصل رها کنند و بروند بلکه وقتی رفتند هم شکایت کرده و پولشان را طلب می‌کنند.