این برد بزرگ اما اتفاقی به دست نیامد، پیروزی مقابل السد حاصل ساعتها تحلیل و بررسی این تیم توسط کادرفنی پرسپولیس و البته اجرای شیوه مقابل تاکتیک آنها در بازی سهشنبه شب بود. به عبارتی برانکو با اتخاذ تصمیماتی درست نشان داد که چرا به او لقب پروفسور دادهاند.
مبارزه با فوتبال پاسمحور و مهار ژاوی
مردم کشورهای حاشیه خلیجفارس علاقه زیادی به فوتبالی دارند که تیمهای گواردیولا آن را به اجرا میگذارند؛ فوتبالی با تکیه بر پاسهای کوتاه و کمجان که پپ در بارسلونا آن را پایهگذاری کرد و الان منچستر سیتی نیز با همین شیوه بازی میکند. به واسطه این علاقه طبیعی است که وقتی بازیکنی مثل ژاوی به قطر میرود، نمایندهای از این نوع فوتبال باشد و السد همان تیمی شود که با تکیه بر فوتبال پاسمحور حریفانش را شکست میدهد. وقتی تیمی به این شکل روی زمین فوتبال بازی میکند، هرقدر تیم مقابل برای قطع کردن توپ بیشتر تلاش کند، بیشتر شکست میخورد. کاری که استقلالیها در تهران مقابل السد انجام دادند و در یک گرداب بزرگ فرو رفتند. پرسپولیس اما هوشیار عمل کرد. برانکو در مواجهه با سیستمی که السد بازی کرد، سعی داشت طوری نفراتش را بچیند که آنها خسته نشوند. پرسپولیس سهشنبه شب پرس از جلو انجام نداد، دوندگی بیهوده نداشت و عقبنشینی میکرد تا در موقع مناسب حمله حریف را خنثی کند. به همین ترتیب آنها اسیر پاسهای تکضرب و کوتاه و کمجان بازیکنان السد نشدند و با لایههای دفاعی موجود در سیستم خود پوشش مناسب، زاویه مناسب و جمعشدن به اندازه کافی را به کار بستند و موفق شدند. روشی که عملا باعث شد ژاوی از روند بازی خارج شود و دیگر پاس گزندهای از او شاهد نباشیم.
بازیکنان السد خسته شدند
روشی که برانکو و کادرفنیاش برای بازی رفت با السد قطر مورد استفاده قرار دادند، خیلی زود مربیان و بازیکنان این تیم را خسته کرد و باعث شد آنها به سیستمی روی بیاورند که علاقهای به آن ندارند. در نیمه دوم مشخص بود که فریرا به شاگردانش دستور پابهتوپشدن، دریبل آزاد و فریب آزاد را داده و به همین خاطر ژاوی دیگر نقش کلیدی در السد نیمه دوم نداشت. بازیکنان السد در سیستمی که با آن راحت نبودند، آزادانه عبور میکردند و شوت میزدند، اما بازهم به جایی نرسیدند. هرچند یکی دو بار صاحب موقعیت شدند و بیرانوند با نمایش خوب جلوی آنها ایستاد.
راهکاری که بونجاح را از کار انداخت
از قبل مشخص بود خطرناکترین بازیکن السد بغداد بونجاح ستاره الجزایری است. مهاجمی زهردار که هر مدافعی را به مشکل میاندازد. برانکو اما برای مهار او برنامهریزی ویژهای انجام داد. او با نزدیککردن شجاع خلیلزاده و سیدجلال حسینی در مرکز دفاع اجازه نداد بونجاح به قلب دفاع نفوذ کند. از سوی دیگر به سیدجلال حسینی هم اجازه باز شدن به سمت راست (که عادت همیشگیاش است) داده نشد. از این گذشته تیم حریف از هر سمتی حمله میکرد، مرکز دفاع پرسپولیس ٣ نفره و مانع از هجوم میشد. به عبارت بهتر تجمع در هسته مرکزی، خط دفاع مهاجمان خطرناک السد بهخصوص بونجاح را از کار انداخت.