نه سیاه و نه سفید، برنامه 90 نه آنی است که دوستدارانش می گویند،نه آنکه دشمنانش.این برنامه برخی مواقع کنار مردم بوده و حرف های درست را گفته بعضی مواقع هم آنقدر به دور از واقعیت و عدل بوده که مخاطب را شاکی کرد است.
نه تعداد مخاطبانش میلیونی است،نه محدود به چند نفر،حاشیه هایش بیشتر از متن شده و متن هایش مدت هاست خاموش است.نه خودمختاری مجری درست است نه گردن کلفتی تلویزیون دولتی که بی نیاز از تنها برنامه بیننده دار و آگهی خور است.
عادل خاکستری بوده و هست،گاه پشت حجازی فوت شده و قهرمان مردم،گاه جلوی پروین زنده و محبوبان مردم و گاهی بالعکس.این اواخر کنداکتورهایش سلیقه ای بوده و شخصی،برخی مواقع هم قاطع و نشان دهنده راه درست بی توجه به رفتارهای پوپولیستی.
هم خوب، هم بد ، هم زشت!
من اما ماجرا را در گرانی دلار و هدف را در کله کردن کی روش ها می بینم و کشتن کی روشی پور ها.خاکستری نگاه کنید،اقتصادی و سیاسی نگاه کنید .ماجرا فوتبالی نیست که اگر بود هم به خیالم موافق و مخالف 90 ، 50 _ 50 بودند.
عصر سلیقه شخصی در رسانه های دولتی و غیر خصوصی که به هدف درآمد زایی و پرمخاطب بودن تولید نمی شوند تمام شده است اما در نظام کنونی همین است که هست.سیستمی وجود ندارد .مدیری می آید و مدیری می رود و با سلایق آنها نودی می آید و نودی می رود .
عادل هم این اواخر عدل نداشت اما کو عدل و انصاف؟ دیدید سلام مرا برسانید!
نویسنده:محمد سر رشته داری