سیستم وآرایش تیمی ۲-۲-۲-۴ درفوتبال جهان

اکثرا کارشناسان فوتبال جهان، ازاین سیستم به نام ترکیب چهار گوش سحرآمیز یاد می کنند .این سیستم و آرایش اولین بار و به صورت مدرن، توسط واندرلی لوگزامبورگو مربی شیک پوش برزیلی، در سال های ۲۰۰۴/۵ و۲۰۰۵/۶ که هدایت کهکشانی ها را برعهده داشت، آن را در تیم رئال مادرید، بکار گرفت و استفاده کرد .

در این مدل بازی، بیشتر روی استحکامات دفاعی متمرکز می شود.این مدل بازی بیشتر به آرایش، ۴-۲-۴و ۲-۴-۴لوزی نزدیک است.دراین آرایش، مدافعین مرکزی ومدافعین پوششی چپ و راست، حالتی دفاعی دارند وخط میانی دراین مدل، با دوهافبک مرکزی بازی می شود،و دو بازیکن تمام کننده و پشتیبان، پشت دو مهاجم سیالی و دائم درحرکت هستند.این دومهاجم با آزادی عمل بیشتری درخط حمله حضور خواهند داشت و بازی می کنند.

این سیستم بیشتر به آرایش بدون مهاجم هدف۰-۶-۴ نیز شباهت دارد.این نوع مدل بازی به مهاجمین خلاق وفرز وچابک وسرعتی وباهوش نیاز دارد که از توانایی و مهارت بالایی برخوردار باشند. پیشینه  و اساس و زیربنای این مدل و سیستم فوتبال، به شکل متناوب و در دوران مربی نابغه ای بنام تله سانتانا، درجام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا، وتا حدود زیادی درجام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک بخوبی اجرا و پیاده شد ولی علیرغم بازی های چشم نواز و با طراوت، تیم ملی برزیل با این نوع سیستم عنوانی را درحهان فوتبال کسب نکرد.

ولی این سیستم فوتبال در دوران خود، بازیکنان بزرگی مانند زیکو، ،ادر،فالکائو،سرزو،سوکراتس،جونیور،برانکو،لیاندرو،آمارال،ژوسیمار،الزو،کارکا وغیره را به فوتبال جهان شناسایی و معرفی کرد.این آرایش را برزیل حتی به نوعی درجام جهانی سال۱۹۹۸ فرانسه نیز با سبکی محتاطانه پیاده واجرا کرد ولی فقط به نایب قهرمانی بسنده کرد. اما رونالدو، وروبرتو کارلوس،دنیلسون،ریوالدو ،از دل این سیستم به فوتبال جهان معرفی شدند.

لوکزامبورگو با این مدل بازی در رئال مادرید، موفقیت چندانی بدست نیاورد وکمتر ازدوسال ازاین باشگاه بزرگ اخراج شد و چندی بعد مانوئل پیگرینی شیلیایی،آن را، در تیم ویارئال استفاده بکار گرفت  و تا حدود فراوانی نیز موفق بود و هنگام هدایت رئال مادرید نیز، نسبت به آن دیدی مثبت داشت و از آن استفاده نیز کرد ولی هدایت او در رئال مادرید و با این مدل بازی، هیچگاه با موفقیت همراه نبود و به سرعت از این باشگاه بزرگ نیز اخراج شد و با اخراج پیگرینی، این سیستم ومدل فوتبال نیز به فراموشی سپرده شد. 

نویسنده: امین یزدانی