آقا جلال که سالها در فوتبال امارات کار کرده از پشت پرده فوتبالی که حالا روی ابرها قدم میزند رمزگشایی میکند. واگویههای سکاندار تیم ملی در کنار ایفل که این روزها در تهران به سر میبرد پیش روی خوانندگان همشهری ورزشی است.
ما هیچ برنامه و هدفی در این بازی نداشتیم. العین آمده بود تکلیف را روشن کند و به خواستهاش رسید. این دلیل نمیشود که غیبت چندبازیکن را دلیل ناکامی استقلال بدانیم. تیم منصوریان کتبسته بود و ناتوان و نای راه رفتن نداشت، چه رسد به جنگیدن. وقتی مرزهای دفاعی را عقب بردیم، العینیها خیلی راحت فضا را به دست گرفتند و به گل رسیدند. من نمیدانم چرا دفاع را بردند داخل 18قدم. این تاکتیک کاملا اشتباه بود.
منصوریان در بازی غرق شده بود. او باید خودش را از مرداب بیرون میکشید، اما زودتر از بازیکنان اسیر میدان شد و تصمیمات اشتباهش کار را خرابتر کرد.
آنها روی آکادمیها سالهاست سرمایهگذاری کردهاند و برای پرورش استعدادها بهترین مربیان را از هلند و بلژیک میآورند. بعد هم باشگاهها پول حسابی میدهند و ستارههای دنیا را جذب میکنند. این باعث بالارفتن انگیزه بازیکنان عرب هم میشود.
چون اینجا رابطه بر ضابطه میچربد و دلالیسم بنجلها را به باشگاهها تحمیل میکند. ما عادت داریم که فقط حرف بزنیم و بهانه بیاوریم. فقط شانس آوردیم داور بازی گاف نداد وگرنه هر 6 گل را به گردن داور میانداختیم و متهم ردیف اول لقب میگرفت.
اول باید ببینیم کجا هستیم و به کجا میرویم. باید بپذیریم که فوتبال ایران دیگر در آسیا بهترین نیست و از شرق آسیا و حتی کشورهای عربی عقب افتادهایم. اگر قبول کنیم که هدف را گم کردهایم آن وقت نقشه راه ترسیم خواهد شد. اینجا با دوتا برد همه چیز فراموش میشود و دیگر یادمان نمیافتد که کیسه شن العینیها شدیم و آبروی فوتبال ایران رفت.