او به نفت پیوست تا شاگرد علی کریمی باشد و برای جادوگر به میدان برود اما جادوگر به شکل غیرمنتظرهای از هدایت این باشگاه کنار کشید. این، اولین اتفاق ناامیدکننده برای پیام صادقیان بود.
ستاره سابق پرسپولیس تصور میکرد که با بزرگترین بدشانسی ممکن روبرو شده است اما وقتی نام حمید درخشان را به عنوان سرمربی جدید نفت شنید، متوجه شد که همیشه بدشانسیهای بزرگتری نیز وجود دارند. بحران صادقیان در پرسپولیس، در دوران درخشان کلید خورد. آنها هیچوقت رابطه خوبی با هم برقرار نکردند اما نه صادقیان جسارت پایان دادن به این رابطه را داشت و نه در حمید درخشان، ابهت لازم برای کنارگذاشتن این بازیکن بینظم دیده میشد. خمیازههای عمیق پیام در مقابل چشمان درخشان در تمرین، بهترین خلاصه ممکن برای دوران این مربی در پرسپولیس بود. او در چند مقطع روی نام صادقیان قلم قرمز کشید اما هر بار از تصمیماش پشیمان شد و ستاره جوان تیماش را با آغوش باز پذیرفت. حتی واکنش دستهای صادقیان به تعویضشدن توسط درخشان، موجب نشد برخورد شدیدی با این بازیکن صورت بگیرد و پایان کار پیام در پرسپولیس، در دوران برانکو ایوانکوویچ اتفاق افتاد. پیام تمایلی به بازی زیرنظر درخشان ندارد و «فرگوسن» نیز ترجیح میدهد تجربه شکستخورده همکاری با این هافبک را تکرارنکند. شاید کمبود بازیکن در نفت تهران، مثل همیشه درخشان را نرم کند اما پیام به خوبی میداند که نفت با درخشان، دورنمای امیدوارکنندهای نخواهد داشت. درست مثل دورنمای فوتبال این بازیکن، در صورت تکرار همکاری با این مربی. پیام برای احیا شدن به مربی بهتری نیاز دارد و درخشان برای فاصلهگرفتن از سرزنشها باید مهرههای آمادهتری در اختیار داشته باشد. همکاری دوباره این دو نفر، یک تجربه خوابآور برای هر دوی آنها خواهد بود.