حضور سروش رفیعی و انتقال وحید امیری به پستی که در آن کارایی بیشتری دارد

در نیم‌فصل اول، امید عالیشاه و رامین رضاییان بازیکنانی بودند که به طور متناوب در کنار محسن مسلمان و فرشاد احمدزاده که دو بازیکن فیکس خط میانی پرسپولیس بودند، بازی می‌کردند. به عبارتی پس از مصدومیت عالیشاه، رضاییان بازی‌های آخر نیم‌فصل اول در پست هافبک سمت راست بازی کرد. عالیشاه و رضاییان به عنوان دو بازیکن سرعتی نقش زیادی در نفوذ از کناره‌ها ایفا کردند و باعث شدند تا در مواقع گره حوردن بازی به دلیل تعدد بازیکنان دفاعی حریفان، پرسپولیس استفاده از کناره‌ها را برای رسیدن به دروازه حریف در دستور کار خود قرار دهد. اما با رفتن عالیشاه، مصدومیت و نیمکت‌نشینی رضاییان، ترکیب رفیعی، مسلمان و احمدزاده در بازی مقابل سایپا در خط میانی به کار گرفته شد. حضور این سه بازیکن با خصوصیات مشابه در ترکیب پرسپولیس، از قدرت نفوذ در کناره‌ها می‌کاهد و در عوض تمایل به نفوذ در عمق را افزایش می‌دهد.در دو بازی بعدی با توجه به محرومیت احمدزاده مقابل فولاد و مسلمان مقابل گسترش، امیری از خط حمله به پست هافبک چپ منتقل شد و این موضوع نفوذ‌های پرسپولیس از سمت چپ را افزایش داد. به عبارتی با بازی امیری در سمت چپ، تعادلی بین حملات از چپ و عمق ایجاد شد.

به نظر می‌رسد امیری در پست هافبک چپ کارایی بیشتری نسبت به خط حمله یا پست مهاجم سایه دارد و حضور سروش رفیعی در ترکیب پرسپولیس ضرورت حضور بازیکنی با خاصیت نفوذ در کناره ها را در ترکیب پرسپولیس بیشتر از قبل کرده است.