درمان اعتیاد به خودارضایی

ریشه خودارضایی وسواسی در یک اختلال بهداشت روان است که به خود عمل رابطه مربوط نیست. برخلاف تصورات عموم مردم کسی که به این عمل دست می‌زند، تمایلات جنسی شدیدی ندارد. این عمل نیاز روانی دیگری را برآورده می‌کند و بنابراین نیاز به درمان روان‌شناختی و اعتیاد دارد.

مسائل روان‌شناختی حول این رفتار نیاز به درمان حرفه‌ای و محیط بازتوانی دارد. این شرایط به همان نوع درمانی نیاز دارد که هر نوع اعتیاد دیگر به آن احتیاج دارد. راهکارهای درمانی این نوع ترک اعتیاد را برای کمک به درمان اختلال خودارضایی وسواسی در زیر آوردیم.

روان‌درمانی

برای مؤثر بودن درمان، اهمیت‌دادن به همه عوامل اساسی مهم است. موضوعات معمول ممکن است شامل احساسات و رفتارهای فرد در مورد خودارضایی، انجام‌دادن رفتارهای وسواسی جنسی دیگر توسط فرد، مشکلات ناشی از اعتیاد، آسیب‌های گذشته و عوامل استرس‌زای فعلی باشد.

اگر شرایط دیگری وجود دارد (به عنوان مثال، سلامت روان قابل تشخیص یا اعتیاد)، باید به این موارد نیز پرداخته شود. اغلب اوقات، یک پیمان تجرد که در آن فرد از خودارضایی و سایر فعالیت‌های جنسی خودداری می‌کند، آغازی برای پرهیز از رفتار ناخواسته به‌طور کامل است.

انواع متداول درمان‌ها

از آن‌جایی که اعتیاد به خودارضایی ترکیبی از باورهای ناسازگار را در پی دارد که منجر به افکار مشکل‌دار و در نهایت رفتار نامطلوب می‌شود، پرداختن به هر یک از این موارد به صورت جداگانه و به‌صورت ترکیبی مهم است.

رفتاردرمانی شناختی دقیقاً همین کار را می‌کند. به عنوان مثال، یک باور ناپذیرفتنی رایج این است: «من یک شریک جنسی نامطلوب هستم.»

بنابراین فکر متناظر با این مسئله می‌تواند این باشد: «با توجه به این‌که دیگران مرا مطلوب نمی‌دانند، بنابراین خودم باید خودم را برای لذت بردن از نظر جنسی ارضا کنم. این تمام چیزی است که عاید من می‌شود.» سپس این رفتار وسواس‌گونه به وجود می‌آید. با تغییر نحوه خودنگری شخص و انجام آزمایش‌های مختلف رفتاری، در نهایت ممکن است باورها، افکار و رفتارها تغییر کند.

بازه زمانی و نتیجه درمان در نظر گرفته شده

مانند سایر اختلالات اعتیاد، هیچ درمان شناخته شده‌ای وجود ندارد. بلکه به شرایط رسیدگی می‌کنیم. خوشبختانه، درصورتی‌که فرد کاملاً پیگیر درمان شود و تغییرات مؤثر در شیوه زندگی را حفظ کند، نتایج موفقیت آمیزی احتمالاً رخ می‌دهد.

برای متحول شدن نیاز به میل و انگیزه قوی است. بدون این، تغییر بعید است. توجه داشته باشید که به دلیل ماهیت اعتیاد خودارضایی که در آن افراد ممکن است در حالت انکار باشند یا مقاومت نشان دهند. مرحله اولیه بهبودی ممکن است مدت‌زمان زیادی طول بکشد.

تغییر سبک زندگی

اگر به دنبال نتایج مثبت هستید، تغییر سبک زندگی یک امر ضروری است. به یاد داشته باشید که حتی بهترین درمانگر دنیا نمی‌تواند باعث تغییر شخص شود. این نوع تغییر یک موضوع درونی است. علاوه بر این زمان صرف شده با یک درمانگر در مقایسه با زمانی که فرد در زندگی روزمره می‌گذراند، بسیار محدود است.

بعضی از تغییرات مناسب سبک زندگی به‌عنوان شروع درمان عبارت‌اند از:

• صادق بودن با خود و درمانگر در مورد موضوع‌های موجود
• صرف کردن وقت خود برای انجام مراحل درمانی
• مشغول ماندن
• مراقبت از بدن خود
• آماده‌کردن استراتژی برای تغییر
• یافتن یک گروه حمایتی
• محدودکردن زمان تنها ماندن
• پوشیدن لباس اضافی در شب
• دور شدن از محتواهای جنسی و سایر مطالبی که تمایل به خودارضایی را افزایش می‌دهد.
• صبور بودن

هرچه استراتژی‌های بیشتری به‌طور مداوم و از قصد اجرا شود، احتمال بهبود موفقیت‌آمیز بیشتر خواهد بود.

دارودرمانی

در این زمان داروی خاصی وجود ندارد که برای اعتیاد به خودارضایی تجویز کنیم. لازم به ذکر است که سایر بیماری‌ها که به دارو نیاز دارند (به عنوان مثال، اختلال افسردگی اساسی، اعتیاد به الکل، اختلالات مصرف مواد، اختلالات روان‌پریشی، اسکیزوفرنی، دوقطبی و غیره) ممکن است منجر به ایجاد یا در نتیجه اعتیاد به خودارضایی شود.

در چنین مواردی، مهم است که بیماران این عوامل را با پزشک تجویزکننده بررسی کرده و دارویی را که تجویز شده مصرف کنند.

اگر می‌خواهید بدانید که بهترین قرص برای درمان خودارضایی چیست باید بگوییم داروهایی از جمله لیتیوم، بوسپیرون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، مهارکننده‌های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI ها)، داروهای ضد روان پریشی نسل جدید، نالترکسون و میرتازاپین اثربخشی بسیار خوبی در به حداقل رساندن خودارضایی وسواسی نشان داده‌اند. در هر صورت درمان هنوز یک بخش اساسی در فرآیند ترک اعتیاد به خودارضایی است.