باز هم یک گل زودهنگام و باز هم شکست آخر بازی. پرسپولیس همچنان از یک درد کهنه رنج میبرد. پرسپولیس با برانکو نقطه ضعفی آشکار دارد. اگر این تیم گل اول را دریافت کند، برنده بازی نمیشود. در مدت دو فصل و نیمی که برانکو هدایت پرسپولیس را به عهده دارد، در بیستویک مسابقه، گل اول را از حریف دریافت کردند. اما پرسپولیس فقط یک بار بعد از دریافت گل اول، موفق به پیروزی در آن مسابقه شد. حتی قشقایی هم با زدن گل اول به پرسپولیس، موفق شده بود در پایان مسابقه شگفتیساز جام حذفی شود. برانکو در پرسپولیس نشان داده هر چقدر راه بردن را خوب بلد است، اما توانایی بازگشت به مسابقه را ندارد. نهایت تلاش پرسپولیس در دیداری که گل اول را دریافت کرده، کسب یک امتیاز از آن مسابقه است. پرسپولیس در بیستویک مسابقهای که در حضور برانکو گل اول را دریافت کرده، دوازده بازی را شکست خورد. این تیم فقط موفق شد سیاهجامگان را در این شرایط شکست بدهد.
پرسپولیس در خیلی از بازیها زمان کافی برای بازگشت به مسابقه را هم داشت. تیم برانکو در این مدت در هشت مسابقه، در یکربعابتدای بازی قبل از این که گلی بزند، دروازهاش باز شد. ولی در هفت مرتبه تیم برانکو نتوانست به بازی برگردد و در نهایت پیروز نشد. راه شکست نخوردن از این پرسپولیس، زدن گل اول بازی است. هر حریفی که در گلزدن از پرسپولیس پیشدستی کرده، در نهایت سربلند زمین مسابقه را ترک کرد.