چرا پرسپولیس این فصل گل می خورد؟

در اینکه علیرضا بیرانوند روی هر دو‌ گل سپاهان مقصر بود شکی نیست اما درصد تقصیر مدافعان پرسپولیس نیز روی گل‌های خورده کمتر از بیرانوند نبود.

روی گل اول مروان حسین بالاتر از دو مدافع پرسپولیس ضربه سر را زد، بیرانوند که برای خروج از دروازه خیز برداشته متوجه اشتباه خود می‌شود، توپ از بالای دستان او به تور می‌چسبد. اگر بیرانوند روی خط ایستاده بود احتمالا با توجه به ضرب توپ می‌توانست آن را مهار کند، اما مدافعان پرسپولیس چطور اجازه دادند که مهاجم سپاهان روی تیر یک سر بزند؟

گل دوم پرسپولیس را مرور کنید: مصلح در زدن تکل عجله می‌کند، در حالی که فرصت کافی برای تعقیب بازیکن سپاهان را دارد، پاس این بازیکن به تیر دو فرستاده می‌شود، جایی که یک بازیکن سپاهان کاملا خالی است. علی‌محمدی ضربه‌اش را خوب نمی‌زند، توپ به جایی می‌رود که بیرانوند حضور دارد اما این دروازبان به جای دفع توپ هوس می کند آن را یک ضرب جمع کند و اتفاقی می‌افتد که نباید. اگر علی‌محمدی ضربه‌اش را بهتر می‌زد آن وقت نه بیرانوند که مدافعان پرسپولیس مقصر بودند.

پرسپولیس فصل پیش کمتر این چنین موقعیت‌هایی که در بازی با سپاهان روی دروازه‌اش خلق می‌شد به حریف می‌داد. عمده ضعف پرسپولیس در کارهای دفاعی در این فصل به خط میانی باز می‌گردد تا خط دفاع. بازیکنان خط میانی همچون فصل قبل به کمک خط دفاع نمی‌ایند و آن پرسینگی که فصل قبل اعمال می‌کردند را امسال نتوانسته‌اند اجرا کنند. شاید یک دلیل آن فاصله کم بازی‌های پرسپولیس است. ضمن اینکه پرسپولیس فصل پیش یک کامیابی‌نیای فوق‌العاده آماده را داشت اما در فصل جدید نه کامیابی‌نیا، آن بازیکن فصل پیش است و نه ربیع‌خواه می‌تواند کیفیت کامیابی نیا را داشته باشد. از نقش سیدجلال حسینی هم نباید گذشت. یک مدافع فوق‌العاده که ارزش او در این روزها بیشتر از قبل مشخص می‌شود