استقلال امسال به جامانده از پرسپولیس پارسال!

وضعیت استقلال این فصل شباهت زیادی به پرسپولیس فصل قبل دارد؛ دو تیمی که لیگ را خیلی بد شروع کردند و بدتر ادامه دادند اما در ادامه رقابتها روند صعودی خود را شروع کرده و حتی تا مرز تبدیل شدن به یکی از مدعیان قهرمانی در لیگ برتر هم پیش رفتند. شباهت بسیار نزدیک، و گاه کامل، بین عملکرد پرسپولیس لیگ پانزدهم با استقلال فصل جاری به حدی است که با بررسی روند دو تیم در طول فصل، شاید بتوان چنین نتیجه گیری کرد که استقلال علی منصور فصل آینده مدعی اصلی قهرمانی خواهد بود.

شرایط امسال پرسپولیس به گونه ای است که این تیم با خلق رکوردهای بی نظیر در لیگ برتر در آستانه قهرمانی قرار گرفته و قهرمان نشدن سرخپوشان به همان اندازه عجیب خواهد بود که این تیم در هفته های پایانی فصل گذشته در حضور هشتاد هزار تماشاگر با شکست برابر نفت تهران، قهرمانی را از دست داد. برای بررسی بیشتر وضعیت دو تیم و سیر صعودی آنها از قعر تا رده های بالای جدول، روند نتیجه گیری و عملکرد دو تیم استقلال و پرسپولیس در دو فصل اخیر را مرور می کنیم.

پرسپولیس برانکو در لیگ پانزدهم؛ از قعر جدول تا افسوس قهرمانی

پرسپولیس فصل گذشته را با تساوی خانگی برابر پدیده آغاز کرد. پس از این بازی پرسپولیس در سه بازی متوالی برابر تیم های استقلال خوزستان، سپاهان و ذوب آهن شکست خورد. در پایان هفته ششم، پرسپولیس با کسب تنها ۴ امتیاز در رده پانزدهم جدول قرار داشت. روزگار بر وفق مراد آنها نبود و از طرف دیگر، رقیب سنتی در بالای جدول جولان می داد. هواداران از نتایج تیم شان راضی نبودند و صدای اعتراض آنها در ورزشگاه به گوش می رسید.

روند صعودی پرسپولیس از هفته هفتم آغاز شد. پرسپولیس در پنج بازی بعدی (از هفته ۷ تا ۱۱) سه پیروزی و دو تساوی به دست آورد. سرخپوشان در شرایطی در شهرآورد پایتخت به مصاف رقیب دیرینه خود رفتند که این بازی می توانست نقش تعیین کننده در سرنوشت کادر فنی تیم داشته باشد. دربی با خوش شانسی و گل دقایق پایانی بنگستون، مساوی تمام شد. پرسپولیس تهران در ادامه نتایج نسبتاً بهتری کسب کرد و در پایان نیم فصل هم با ۲۵ امتیاز در رده چهارم جدول قرار گرفت.

قرمزپوشان پایتخت با کسب نتایج خوب در نیم فصل دوم زنگ خطر را برای دو تیم آبی پوش در رده اول و دوم جدول به صدا درآوردند. جهش بزرگ ارتش سرخ از دیدار با استقلال خوزستان آغاز شد؛ حریف آنها تا پیش از این بازی فقط ۵ گل خورده داشت و بهترین خط دفاعی لیگ بود؛ اما تیم برانکو در مصاف با آبی پوشان خوزستان ۲ بر صفر پیروز شد و دومین شکست فصل را به تیم عبدالله ویسی تحمیل کرد. استقلال خوزستان تا پیش از مصاف با سرخپوشان، در هیچ بازی بیش از یک گل دریافت نکرده بود و پرسپولیس اولین تیمی به حساب می آمد که در یک بازی بیش از یک بار دروازه خوزستانی ها را باز کرد. پس از این بازی بود که نگاهها به سرخپوشان تغییر کرد و دیگر این تیم را به عنوان مدعی کسب قهرمانی به حساب آوردند. تیم برانکو روز به روز بهتر شد و به طور جدی وارد رقابت با دو تیم آبی پوش بالای جدول شد. آنها تا هفته نوزدهم جمع امتیازات خود را به ۳۱ رسانده و تا رده چهارم جدول بالا رفتند. برد سرخپوشان در هفته بیستم آنها را ۳۴ امتیازی کرد و به رده سوم جدول برد. ۳۰ گل زده حاصل عملکرد هجومی تیم برانکو بود. پرسپولیس در هفته های پایانی هم در حالی که کمتر کسی انتظار داشت، استقلال را با نتیجه ۴-۲ مغلوب ساخت تا در آستانه قهرمانی قرار بگیرد اما شکست برابر نفت تهران آنها را از رسیدن به عنوان قهرمانی دور کرد تا منصوریان با تیم جوان نفت یک قهرمانی مسلم را از سرخپوشان بگیرد.

استقلال علی منصور در لیگ شانزدهم و شباهت های عجیب با پرسپولیس فصل پیش

استقلال لیگ را با تساوی برابر نفت تهران در آزادی آغاز کرد. نتایج ضعیف استقلال تا پایان هفته ششم، بدترین شروع این تیم در تاریخ لیگ برتر را رقم زد و آبی پوشان پس از شش بازی، با کسب ۴ امتیاز در رده پانزدهم جدول قرار داشتند. هواداران استقلال و دوستداران علی منصور به خوبی حال و روز طرفداران رقیب در سال گذشته را درک می کردند و از نتایج تیم ناراضی بودند. کار به جایی رسید که انتقادها از سرمربی محبوب تیم با صدای بلند به گوش می رسید.

اما علی منصوریان مدام از بدشانسی می گفت و روزهای خوشی که در راه است. منصوریان در شرایطی تیمش را به مصاف رقیب دیرینه فرستاد که شکست در این دیدار می توانست سرنوشت ناخوشایندی را برای او رقم بزند. هیئت مدیره استقلال هرگونه تصمیم گیری در خصوص کادر فنی را به بعد از شهرآورد پایتخت و عملکرد این تیم در دربی موکول کرده بود. دربی مساوی تمام شد تا علی منصور و استقلال نفس راحتی بکشند؛ با این تساوی حضور منصوریان به عنوان سرمربی استقلال هم چند هفته ای تمدید شد.

از بازی هفتم لیگ بود که استقلال روند رو رشد خود را آغاز کرد و به اولین برد خود دست یافت. این تیم در پنج بازی بعدی (از هفته ۷ تا ۱۱) به سه پیروزی و دو مساوی دست یافت. آبی پوشان در نیم فصل شرایط نسبتاً بهتری داشتند و با ۲۲ امتیاز در رده هفتم قرار گرفتند. جالب اینکه در پایان نیم فصل اول در لیگ پانزدهم و هم در لیگ شانزدهم، ذوب آهن اصفهان در رده سوم جای گرفته بود.

استقلال در نیم فصل دوم نتایج به مراتب بهتری گرفت و خط حمله پرقدرتی داشت. منصوریان با اعتماد به جوانان تیمش توانست خود را تا رده های بالای جدول برساند. جوانان منصوریان روز به روز نمایش بهتری در زمین ارائه کردند و در پایان هفته نوزدهم (درست مثل پرسپولیس لیگ پانزدهم) با ۳۱ امتیاز به رده چهارم رسیدند. شباهت در نتیجه گیری دو تیم بزرگ پایتخت در لیگ پانزدهم و شانزدهم به همین جا ختم نمی شود؛ دقیقاً مثل ارتش سرخ، استقلال هم در هفته بیستم ۳۴ امتیازی شد و به رده سوم رسید. خط آتش استقلال تا پایان هفته بیستم ۲۹ گل به حریفان زده بود (یک گل کمتر از پرسپولیس پارسال). و مهمترین شباهت جالب در عملکرد دو رقیب سنتی در لیگ های پانزدهم و شانزدهم همین چند روز پیش رقم خورد تا استقلال در انتظار لغزش پرسپولیس بنشیند و نیم نگاهی به قهرمانی داشته باشد. استقلال در این هفته در شرایطی مقابل رقیب سنتی خود صف آرائی کرد که سرخپوشان تنها یک شکست داشتند و در هیچ بازی بیش از یک گل دریافت نکرده بودند؛ همچنین خط دفاعی آنها با ۵ گل خورده عملکرد فوق العاده ای داشت. شاگردان علی منصور در این بازی علاوه بر اینکه سه گل به حریف زدند، دومین شکست فصل را هم به پرسپولیس تحمیل کردند تا آمادگی مطلوب و ایده آل خود را به رخ همه تیمها بکشند و با روحیه ای مضاعف راهی لیگ قهرمانان آسیا شوند.

مسئله دیگری که می توان به آن اشاره کرد فوت ناگهانی هادی نوروزی بازیکن تیم پرسپولیس در فصل گذشته بود و امسال هم استقلال یک مربی بزرگ و سرپرست دوست داشتنی خود را از دست داد که بدون شک تأثیر منفی زیادی بر وضعیت روحی و روانی دو تیم داشت.

حال باید دید منصوریان این بار هم می تواند یک قهرمانی دیگر را از برانکو و تیمش بگیرد و آن را به هواداران آبی تقدیم کند یا خیر. آیا استقلال می تواند از پس دو تیم قرمزپوش بالای جدول برآید و آنها را در رسیدن به عنوان قهرمانی ناکام بگذارد؟ برای آنکه ببینیم تاریخ در هفته های پایانی باز هم تکرار خواهد شد و عملکرد استقلال عملاً کپی برداری از نتایج پرسپولیس پارسال خواهد بود یا نه، باید چند هفته ای صبر کرد و منتظر ماند؛ هرچند باور اینکه در فصل جاری تیمی به جز پرسپولیس بر سکوی قهرمانی بنشیند سخت و تا حدودی غیرممکن به نظر می رسد.

تفاوت استقلال و پرسپولیس

دلایل مختلفی را می توان برای تفاوت سطح عملکرد استقلال امسال و پرسپولیس پارسال عنوان کرد. برانکو از اواخر لیگ چهاردهم هدایت سرخپوشان را بر عهده گرفت و فرصت خوبی برای شناخت نفرات و نیازهای تیمش داشت اما علی منصوریان از ابتدای فصل به استقلال آمد و آزمون و خطاهای او به قیمت از دست رفتن امتیازات زیادی برای تیمش تمام شد. از سوی دیگر، پرسپولیس امسال آنقدر عالی و فراتر از حد انتظار ظاهر شده و نتایج خوبی کسب کرده که همین امر سبب می شود تا نتایج خوب بازیکنان علی منصور خیلی به چشم نیاید و روند رو به رشد و سیر صعودی این تیم در سایه نتایج پرسپولیس پنهان بماند. البته نباید از تجربه بالای برانکو در عرصه مربیگری غافل شد؛ حتماً پروفسور فوت کوزه گری را به مربی جوان آبیها یاد نداده که با وجود این همه رونویسی و تقلب از دست پروفسور، باز هم در فاصله ده امتیازی ارتش سرخ قرار دارد و بعید به نظر می رسد که در چند هفته باقی مانده به گرد پای پرسپولیس هم برسد!