به جرات می توان گفت که شاگردان علی لطیفی خوش شانس بودند هفته اول به تیم ناهماهنگ گل گهر خوردند. تنها امتیازی که گل گهر تاکنون از دست داده بازی با اکسین بوده است. دیداری که گل گهر آشفته بود و درحالی که 1-0 از حریف عقب بود، موفق شدند بازی را به تساوی بکشانند.
شاهکار شاگردان وینگو در هفته دوم و در قائمشهر بود. جایی که سیرجانی ها موفق شدند 1-0 نساجی را درحضور بیش از 8 هزار هوادار شکست دهند و اولین سه امتیاز خود را دشت کنند. آنچه در آن بازی بسیار مشهود بود، قدرت خط میانی تیم وینگو بود. کمربند میانی تیم گل گهر آنقدر در آن بازی خوب بود که هافبک های نساجی هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و اکثر توپ های میانه زمین، از آن آبی پوشان سیرجانی می شد.
گل گهر در هفته سوم مقابل تیمی قرار گرفت که به تازگی از بحران خارج شده بود. آنها مقابل تیم ماشین سازی 2-1 به پیروزی دست یافتند و جدای از درخشش محمد غلامی کهنه کار، باز هم باید به خط میانی تیم سیرجانی اشاره کرد. جایی که پیمان نامور، امین پورعلی، سجاد اژدر و حتی علیرضا ابراهیمی در میانه زمین آقایی میکردند.
شکی نیست که گل گهر دروازه بان و همچنین مدافعان و مهاجمان خوبی دارد اما باید نقطه قوت این تیم را میانه زمین دانست. برگ برندهای که برای سیرجانی ها امتیاز میآورد و به نحوی خیال برانکو از بازی ها با وجود این بازیکنان راحت است.
نویسنده: "حسین پنبهکار"