شاید کسی در اوان تابستان گرم امسال پیش بینی نمی کرد خزان استقلال این قدر زود فرا برسد اما آنچه در غروب واپسین روز پاییز 95،در شرقی ترین نقطه پایتخت رخ داد؛آینه ای تمام نما از نمایش مجموعه ای ورشکسته ای بود که قرار بود هوادارانش را امیدوار کند،قرار بود در سه جام مدعی باشد و قرار بود استقلال نوین را به معرض دید بگذارد اما پای عمل که رسید،سخت جا ماند و لاجرم عقب کشید.
اینچنین،علیرضا منصوریان در 48 ساعت گذشته عملا صندلی اش را لرزان تر از قبل دید و در سکوت محض باشگاه؛اسامی را به گوش خود شنیدکه قرار است جایش را بگیرند.
سرنوشت اما به نظر نه در بازی بزرگ یکشنبه با سپاهان در نقش جهان،که 48 ساعت بعد در ساختمان سنگی سئول،محل استقرار وزیر جدید ورزش و جوانان رقم خواهد خورد.
جاییکه در سه شنبه موعود،جلسه مجمع باشگاه استقلال با حضور مسعود سلطانی فر برگزار خواهد شد تا در آن اعضای هیات مدیره در غیاب زنده یاد منصور پورحیدری،که این روزها سخت جایش خالی است،گزارشی از روند اتفاقات باشگاه در ابعاد مختلف بیان کنند و در نهایت تکلیف مدیریت ارشد باشگاه توسط نفر اول ورزش ایران روشن شود.
حال آنکه ممکن است در پس وقوع نتیجه ای عجیب در غروب یکشنبه،مدیرعامل و هیات مدیره استقلال به سبب اهمیت جلسه دو فردای آن روز،صبوری پیشه کنند اما محتمل است که در این صورت،صدای انتقادات منتقدین سرمربی در نزدیکی اتاق وزیر بالا و بالاتر رود و جو به سمت و سویی برود که خروجی مجمع،یک تصمیم همزمان مدیریتی_فنی باشد.
در این میان،وزیر ورزش هم که طی روزهای گذشته جلسه ای با علیرضا منصوریان داشت تا به زعم خود آرامش را به اردوی استقلال بازگرداند،در آن سه شنبه خبرساز راهی ندارد تا در در میان آتش اختلاف میان سرمربی با حسن زمانی و فریدون معینی،یک دسته را فدای دیگری کند.
کسی چه می داند؟
شاید وزیر ورزش راه سومی را انتخاب کند.