حسین پنبهکار| سیرجانیها با وینگو بگوویچ روزهای فوقالعادهای را از سه سال قبل استارت زدهاند و گویا امسال مُزد بذرهای پاشیده خود را خواهند گرفت و تنها پاداش برای این تیم بگوویچ، حضور در لیگ برتر است. آنها سه فصل قبل نیز در آستانه حضور در لیگ برتر بودند اما یک امتیاز کم آوردند و نتوانستند لیگ برتر را بغل کنند. فصل قبل نیز اگر در نیم فصل اول بحث جادوگری پیش نمیآمد آنها بازهم تا روزهای آخر تلقی میشدند. جادوگری سبب شد تا تیم بگوویچ از شرایط آرمانی خود دور بماند و بدین ترتیب، وینگو نمیخواهد در از دست دادن لیگ برتر با گل گهر، هتریک کند و امسال عزمش را برای صعود جزم کرده است.
ورزشگاهی در حد کمپهای اروپائی
همواره شاهد بودیم که کمپهای تیمهای اروپائی هموار و کلاسیک هستند. سیرجان از این نعمت برخوردار است و ورزشگاه امام علی (ع) سیرجان، با داشتن زمین چمن فوقالعاده و امکانات مناسب، سبب شده تا وینگو و کادرفنیاش دغدغهای بابت بازی روی زمین تیمش نداشته باشد. ورزشگاه امام علی (ع) گنجایش چندانی ندارد اما برای تیم لیگ یکی شهرستان سیرجان، میتواند نعمت بزرگی باشد که با ورود این تیم به لیگ برتر، میتواند ارتقا به خود ببیند.
نیمکت پرمهره
سیرجانیها همواره در فصول گذشته (به غیر از فصل قبل)، همواره دستشان روی نیمکت خالی بوده است. آنها در این فصل مشکلی بابت این موضوع نخواهند داشت. برای مثال اگر نگاهی به دروازه گل گهر بیاندازیم، مهرداد بشاگردی و روزبه سینکی حضور دارند که یکی از دیگری بهتر است. فاز هجومیشان نیازی به تعریف و تمجید ندارد. خط هافبک آنها با بودن سجاد اژدر، محسن آذرباد، حمزه مظفری، امین پورعلی، حسن شوشتری و ... به اندازه سه تیم خلاقیت، توانمندی و استقامت دارد. به هر حال باید خیال سیرجانیها از این بابت راحت باشد که اگر روزی یکی از ستارههایشان روی فرم ایدهآل نبود، بازیکنانی روی نیمکت قرار دارند که میتوانند راهگشای تیم در بازیها باشند.
تمدید 80 درصد بازیکنان فصل قبل
اکثر باشگاههای اروپائی همین روالی را در پیش میگیرند که وینگو در پیش گرفته است. یادمان نمیرود که بارسلونا زمان گواردیولا در سه فصل پیاپی با یک ترکیب به میدان رفت و در میان بهت همگان، هر سه فصل نیز قهرمانی به ارمغان آورد. همه از تاکتیک گواردیولا باخبر بودند، اما توانایی مقابله با تیم یکدست، همدل و منجسمش را نداشتند. اکنون گل گهر نیز شکل و شمایل بالایی نسبت به تیمهایی اروپایی به خود گرفته است. خروج بازیکنان بیکیفیت و جذب بازیکنانی همچون پیمان رنجبری، عباس پورخسروانی و ... آنها را از قبل نیز قدرتمندتر کرده است.
بازیکنان بومی باکیفیت و باتعصب
فوتبال سیرجان با علی شهسواری معرفی شد. ستارهای که اکنون در عضویت تیم پیکان تهران قرار دارد و با افتخار آفرینی در لباس تیم ملی، موفق شد فوتبال شهرش را سر زبانها جاری کند. به غیر از شهسواری، سیرجان بازیکنان قابل دیگری نیز دارد. حسام پورهاشم، آرمان اکوان، حمزه مظفری و ... که همگی بومی سیرجان هستند و علاوه بر بازیهای زیبایشان، عِرق به شهرشان بهشان اجازه کمکاری نمیدهد و این یعنی توازنی که باید یک مربی در تیمش داشته باشد که وینگو از آن برخوردار است.
مدیریت سیاستمدارانه
گل گهر پول خیلی خوبی به بازیکنان و کادرفنی میدهد اما در عین حال، بالاترین بهره را از بازیکنان و مربیان دریافت میکند. کمتر باشگاهی را شاهد هستیم که با این مدیریت مدرن تیمداری کند و سیرجانیها با مدیریت حسن بدخشان و مهندس محمد جواهری، اکنون جزو باشگاههای باثبات فوتبال ایران هستند که مدیریت سیاستمدارانه آنها سر زبانهاست. اعتماد همه جانبه نسبت به بازیکن و مربی، شاخصه بالای مدیریت گل گهر است که به بازیکن و مربی اجازه میدهد با آسوده خاطری به زندگی حرفهایاش ادامه دهد و این موضوع توسط مدیریت گل گهر قابل تحسین است.