در شرایطی که پرسپولیس برای جبران گل خورده مجبور به خیمه زدن روی دروازه استقلال بود، بازی بیاشتباه کمال کامیابینیا در پست هافبک دفاعی باعث شد تا استقلال فرصت انجام ضدحمله را پیدا نکند. در آن بازی کامیابینیا هوش، جسارت و آمادگی خود را به رخ کشید تا خیال قرمزها از خرید نه چندان نامدار خود در پست هافبک دفاعی راضی شوند.
عملکرد کامیابینیا در لیگ شانزدهم بهتر هم شد و او یکتنه به عنوان تنها هافبکدفاعی پرسپولیس، خیال برانکو را از حملات پردامنه و با تعداد زیاد بازیکنان هجومی را راحت میکرد. باخت در دربی برگشت مقابل استقلال آن هم در غیاب کمال، اهمیت و میزان تاثیر این بازیکن را در تاکتیک تیمی پرسپولیس نشان داد.
اما تعلل در تمدید قرارداد با پرسپولیس در ابتدای فصل و مصدومیتی که به سراغ کامیابینیا آمد باعث شد تا او لیگ هفدهم را با نیمکتنشینی آغاز کند. نبود او در بازی رفت مقابل الهلال ضربه مهلکی به پرسپولیس زد اما در ادامه لیگ مشخص شد که کامیابینیای لیگ هفدهم از آمادگی لیگ قبل برخوردار نیست و همین شد که برانکو در سپردن عنان پست هافبک دفاعی به او دچار تردید شد و در نهایت مجبور به قرار دادن دو هافبک دفاعی در ترکیب تیمش شد. اگر کمال آن کمال کامل فصل قبل بود چه بسا پرسپولیس هم با تعداد نفرات هجومی بیشتر و تاکتیک تهاجمیتر در لیگ هفدهم به مصاف حریفانش میرفت.
اگرچه عدم آمادگی کامیابینیا در ابتدای فصل به مصدومیت او ربط داده شد، اما عود کردن مجدد مصدومیتش به دلیل رفتار غیرحرفهای و متعاقب آن دور شدنش از تمرینات، او را همچنان ناآماده نگه داشت. کامیابینیای چند ماه اخیر اگرچه همچنان پرتلاش بازی میکند، اما کارایی سابق را ندارد. راحتتر جا میماند، بیشتر از قبل خطا میکند و خطاهای بیمورد زیادی دارد. در کورسها جا میماند و دقت پاسهایش هم کمتر از قبل شده است.