مشخصا مسوولان باشگاه استقلال به دنبال جذب یک هافبک هجومی و یک مهاجم گلزن خواهند بود تا تیم خود را تقویت کنند. پیدا است که استقلال در دیگر پستها ضعفی ندارد.
آبیها در خط دفاع عملکرد خوبی داشتند و آمار گلهای خورده نشان دهنده عملکرد مثبت مدافعان است. در پست هافبک دفاعی نیز استقلال با داشتن فرشید اسماعیلی، علی کریمی و روزبه چشمی هیچ کمبودی احساس نمیکند. در نتیجه جذب بازیکن در این پستها برای استقلال ضروری نیست. به همین جهت بازگشت امید نورافکن به استقلال اولویت نیست اما به جهت آنکه این بازیکن سالها در استقلال بازی کرده و جزو سرمایههای این باشگاه محسوب میشود، مسوولان باشگاه به طور قطعی اعلام نکردهاند که نیازی به نورافکن ندارند. البته سران استقلال به بازگشت این بازیکن چندان هم بیمیل نیستند اما اقدامی در راستای بازگشت نورافکن انجام ندادهاند و به این بازیکن گفتهاند خودش مسوول اخذ رضایتنامه از باشگاه شارلروای بلژیک است و باید اقدامهای قانونی در این راستا را به عهده بگیرد.
این وضعیت ممکن است در نهایت بازگشت بازیکن سابق به استقلال را منتفی کند به این دلیل که نورافکن هم حالا به این نتیجه رسیده که در اولویتهای وینفرد شفر نیست و حتی ممکن است همان نیمکتنشینیهایی که در شارلروای بلژیک تجربه کرد، در استقلال هم تکرار کند. به نظر میرسد که امید نورافکن در میان دوراهی قرار گرفته و باید برای آینده کاریاش تصمیم درستی اتخاذ کند.
شاید برای این بازیکن عاقلانهترین تصمیم ماندن در تیم بلژیکی باشد به این دلیل که همان شرایط را در تهران و در تیم استقلال هم پیش رو خواهد داشت و چه بسا پشت نامهایی که در استقلال تثبیت شدهاند بماند و نتواند در نیم فصل دوم لیگ هجدهم هم در ترکیب اصلی استقلال به میدان برود.