قبله ام کج شده؛ سمت شما طرفداران است

به گزارش فرتاک ورزشی، در سال ۱۹۸۹ زمانی که توپچی های لندن با مربی  خود جورج گراهام که بازیکن اسبق ارسنالی ها بود در لیگ یکه تازی می کردند و در سوی دیگر در نیمه نهایی جام حذفی و همان قانون همیشگی که دیدار در ورزشگاه بی طرفه باید برگزار بشود.

در یک طرف زمین لیورپولی های قدرتمند و در طرفی دیگر تیمی چون ناتینگهام که در آن سال ها حرف ها برای گفتن داشت.

بازی که باید در ورزشگاه هیلزبرو شفلید برگزار می شد.

ان سال ها مانند این روز ها صندلی وجود نداشت، طرفداران عاشق بر روی سکو های خاکی و سنگی نشسته نظاره گر بازی بودند و تیم خود را تشویق می کردند.

اما به علت ازدحام شدید جمعیت در ورزشگاه حتی ری لوئیس داور آن بازی هم پنج دقیقه بعد از شروع دیدار بازی را متوقف کرد اما سودی نداشت، فریاد ها در کنار گریه ها به گوش می رسید و طرفداران ناتینگهام و بازیکنان زمین نظاره گر لِه شدن طرفدارانی که کودک و بزرگ بودند اما لابه لای فَنس ها زیر پای طرفداران جان می دادند.

طرفدارانی که سنین آن ها از ده سال تا شصت و هفت سال بودند، مادران شاهد از دست دادن همسر و فرزند ها و فرزندانی که شاهد از دست دادن پدر و مادر خود بودند.

تمام طرفداران جان باخته برای تیم لیورپول بودند، رنگ لباس قرمز آن ها قرمز تر و خونی تر شده بود، سر ها و پاهایی که خورد شده بود و دیگران که کاری جز گریه نمی توانستند بکنند.

اگرچه اگر نیرو های امداد سریع تر عمل می کردند چهل و یک نفر از قربانیان نجات پیدا کرده و در آغوش خانواده خود زندگی را سپری می کردند ، شاید و اگر ها دیگر نمی تواند آن روز تلخ را از ذهن فوتبال دوستان پاک کند.

اگرچه برای اینکه دولت و پلیس برای فرار کردن از این فاجعه الکل را عامل اصلی دانسته بودند و مصرف بیش از حد الکل باعث این واقعه دلخراش شده است اما در سال ۲۰۱۲ با وجود ۴۰۰هزار سند در ۸۰ سازمان بر همگان ثابت شد که الکلی در کار نبوده و مقصر طرفداران قرمز های مرسی ساید نبوده اند بلکه ناکارآمدی پلیس در کنترل جمعیت بوده است.

سال ۱۹۸۹ تلخ ترین سال برای طرفداران لیورپول است اگرچه واقعه هیسل که یک طرف آن هم طرفداران لیورپول بودند بسیار تلخ و روزی سیاه در تاریخ فوتبال است..

در آن سال لیورپول که به علت این واقعه بسیار روحیه ضعیفی داشت در روز های پایانی لیگ مقابل آرسنال با یک گل شکست خورد تا تنها گل مایکل تامسون قهرمانی را به ارسنال هدیه داده و لیورپول آن سال را با ناکامی فراوان پایان برساند.

البته لیورپول فصل بعد را با قهرمانی به پایان رساند که هدیه ای به خانواده طرفداران جان باخته بود.

در آن فاجعه ۹۴ نفر در همان استادیوم هیلزبرو چشمان خود را برای همیشه بستند و دو نفر از آن طرفداران عاشق در بیمارستان در دیدگاه صد ها خبرنگار جان  خود را از دست دادند.

اما ۷۶۶ نفر مصدوم هایی از آن حادثه جان سالم به در بردند اما تا به هنگام فقط ۶۸۹ نفر در قید حیات هستند که هیچگاه این حادثه را فراموش نکرده و تا حدودی افسرده ترین انسان های روی زمین از آن ها یاد می شود.

همچنان در اطراف استادیوم شفلید، مانند داستان های ترسناک و افسانه ها صدای نفس کودکان، گریه مادران ، فریاد پدران به گوش می رسد.

کاش آن روز یک خواب بود، یک کابوس  تلخ  ، اما ای کاش.....

نویسنده : ابوالفضل کریم آبادی ( صدر )