اعتراض های بی مورد به برندگان واقعی لیگ برتر

طبق معمول بعد از مراسم انتخاب بهترین‌های فوتبال ایران، اعتراضاتی از سوی مسئولان، مدیران و هواداران باشگاه های مختلف صورت گرفته است. بیشتر معترضین معتقدند با انتخاب‌هایی که صورت گرفته باید نام این مراسم را ، مراسم انتخاب بهترین‌های پرسپولیس و استقلال می‌گذاشتند!

در مراسم دیشب تنها ایمان مبعلی بود که از تیم‌هایی غیر از سرخابی‌ها جزو منتخبین بود و در سایر آیتم‌ها فقط نمایندگانی از پرسپولیس و استقلال به عنوان بهترین‌ها انتخاب شدند.

در پاسخ به معترضین و منتقدین مراسم دیشب باید گفت که با وجود رسانه‌ای نشدن فهرست‌ها، از روزهای پیش تقریبا مشخص بود که بهترین‌ها و حتی کاندیداها در بخش‌های مختلف چه کسانی خواهند بود. دلیل اصلی و در واقع تنها دلیل ایجاد چنین وضعیتی، نتایج دو تیم پرسپولیس و استقلال و فاصله زیاد این دو تیم با دیگر تیم‌های لیگ برتری بود. تقریبا می‌شد حدس زد که پرسپولیس بیشترین نماینده‌ها را در میان برگزیدگان خواهد داشت و احتمالا یکی دو عنوان هم به استقلالی‌ها خواهد رسید. این تفاوت عملکرد پرسپولیس با دیگر تیم‌ها و سیر صعودی فوق‌العاده استقلال در نیم فصل دوم بود که کار انتخاب‌ها را تا حدود زیادی آسان کرده بود.

از کسانی که معتقدند در این مراسم عدالت رعایت نشده باید پرسید حق کدام بازیکن، مربی یا باشگاه خورده شده است؟ کدام بازیکن به جز طارمی، منشا و انصاری باید کاندیدای بهترین مهاجم می‌شد؟ در انتخاب بهترین هافبک حق کدام هافبک از کدام تیم خورده شده است؟ از تیم‌های بالای جدولی مثل تراکتورسازی، سپاهان یا ذوب‌آهن کدام بازیکن می‌توانست در فهرست برگزیدگان  و منتخبان قرار بگیرد و نگرفت؟

شاید تنها تیمی که می‌تواند مدعی باشد در مراسم دیشب نادیده گرفته شده استقلال خوزستان است. تیمی که با وجود مشکلات مالی زیاد و بحران‌های عجیب و غریب تا مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا پیش رفت اما در لیگ برتر عملکردی مناسب نداشت و در رده‌های میانی جدول قرار گرفت.

اگر قرار باشد به دور از تعصب قضاوت کنیم باید بپذیریم که در مراسم دیشب جای هیچ کس خالی نبود و حق هیچ کس خورده نشد. انتخاب‌ها تا حدود زیادی درست بودند و عدالت تا حد زیادی رعایت شد. در واقع در مراسم دیشب هیچ نگاه رنگی وجود نداشت و فراز و نشیب‌های زیادی که تیم‌های تراکتورسازی، سپاهان و ذوب‌آهن داشتند باعث شد تا بازیکنان این تیم‌ها هم ثبات و درخشش مداومی نداشته باشند و طبعا جایی در فهرست برگزیدگان و کاندیداها نداشته باشند.