در برد 3-0 برابر التعاون هم رد پای دو هافبک جنگنده آبیها به وضوح دیده میشود. امید نورافکن عقبتر از امید ابراهیمی سعی در کنترل مهرههای هجومی حریف داشت و کاملا موفق نشان داد؛ قطع پاسها و توگیریهای عالی امید جوان، اجازه طرحریزی حملات را از سن مارتین و جهاد حسین -بازیسازهای اصلی التعاون- گرفته بود؛ و امید باتجربهتر هم با حضور به موقع در حملات، روی گلهای نیمه دوم استقلال تاثیر مستقیم داشت. سانترهای مواج ابراهیمی مدافعان سردرگم التعاون را از کار انداخت و فضا را برای ضربه نهایی آبیپوشان در محوطه شش قدم حریف فراهم کرد.
به جز سانترهای ابراهیمی که به گلهای دوم و سوم استقلال تبدیل شد، امید باتجربه استقلال به نسبت امید جوان، تمرکز پایینتری در این بازی از خود نشان داد. چند خطایی که ابراهیمی پشت محوطه جریمه استقلال مرتکب شد، میتوانست برای آبیپوشان خطرساز باشد. در دقایق ابتدایی بازی هم دقت پاس او پایین بود؛ اما رفته رفته با جو بازی هماهنگ شد و در پایان بازی، دقت پاس 73 درصد را به ثبت رساند. این در حالی است که نورافکن، از ابتدای بازی با تمرکز بالا در زمین حاضر شد و اگرچه طبق وظیفهاش در حملات استقلال حضور پررنگی نداشت، اما وظایف دفاعی را به بهترین شکل انجام داد؛ و با 80 درصد دقت پاس، بهترین بازیکن استقلال از این نظر بود.