4 پیروزی در 5 مسابقه، صعود شانگهای از مرحله گروهی لیگ قهرمانان را قطعیکرده است. تیم ثروتمند چینی این هفته نیز حریفاش را در هم کوبید و با 4 گل، ثابت کرد که یکی از جدیترین مدعیان قهرمانی این فصل لیگ قهرمانان آسیا به شمار میرود.
آنها با سوپراستارهایی مثل هالک و اسکار، تبدیل به یکی از جذابترین نمادهای لیگ قهرمانان شدهاند. باشگاهی که به احتمال فراوان تا مراحل نهایی در تورنمنت باقی خواهد ماند و شانس زیادی برای موفقیت در این جام خواهد داشت.
شاید شکستدادن چینیها در رده ملی، پروژه طاقتفرسایی برای فوتبال ایران نباشد اما در رده باشگاهی، اوضاع کاملا متفاوت است. بودجه باشگاههای چینی، قابل قیاس با هزینههای رد و بدل شده در تیمهای لیگبرتری ایران نیست. تیمهای چینی تهدیدی جدی برای باشگاههای اروپایی هستند و با پرداخت دستمزدهای نجومی، بسیاری از بازیکنان جوان این تیمها را برای پیوستن به سوپرلیگ چین ترغیب میکنند. بر خلاف لیگهای عربی، سوپرلیگ چین ایستگاهی برای بازیکنان مسن و بازنشسته نیست و ستارهها ممکن است از ترکیب اصلی چلسی مستقیما به این لیگ منتقل شوند. در چنین شرایطی، رویای قهرمانی باشگاههای ایرانی در لیگ قهرمانان احتمالا همچنان در حد و اندازههای رویا باقی خواهد ماند.
آسیاییهای لیگ برتر، حتی برای شکستدادن رقبای غربیشان در آسیا با چالش روبرو هستند و به لحاظ روحی و فنی، آمادگی لازم برای شکستدادن قدرتهای اول عربستان و امارات را ندارند و طبیعتا صفآرایی در مقابل ستارههای شاغل در چین، برای آنها دشوارتر خواهد بود. توسعه فوتبال باشگاهی در آسیا، ابدا متوازن نیست. نه در فاکتور بودجه، نه در زمینه سختافزار و نه حتی در تقویم برگزاری بازیها، ایرانیها هیچوقت نمیتوانند لیگ قهرمانان را در موقعیتی برتر نسبت به رقبایشان آغاز کنند. ایران تنها به لحاظ تماشاگر در وضعیت خوبی قرار دارد و تا امروز نیز همین موضوع عامل کنارنرفتن همه تیمهای وطنی از لیگ قهرمانان شده است.
شانگهای با هالک و اسکار میتازد و روی نیمکت قهرمان لیگ برتر ایران، برانکو تنها احسان علوانزاده جوان را برای فرستادن به زمین مناسب میداند. این رقابت هرگز شباهتی به یک رقابت برابر و یا حتی نزدیک را نخواهد داشت.