منصوریان رفت، رحمتی برگشت، شفر آمد و استقلال به آرامشی نسبی رسید اما همچنان خبری از مجتبی جباری نیست. بازیکنی که آمده بود فوتبالش را در استقلال تمام کند و در انتهای فصل کفشها را بیاویزد، چوب زبان سرخش را خورد و همچنان به دنبال تهیه اسناد لازم برای شکایت از باشگاهی است که حرمت او را نگه نداشت.
حق بازیکنی که بارها در همین استقلال مصدوم شد و بارها برای این تیم و هوادارانش شادی و افتخار آورد این نبود که در سال آخر فوتبالش چنین با او برخورد شود. میشد با او مهربانانهتر رفتار شود و حرمتش را نگاه داشت. ردپای او در هر سه قهرمانی استقلال در لیگ برتر قابل مشاهده است اما مزد زحماتش را با اخراج غیرمحترمانه دادند. او قربانی انتقادناپذیری مدیرانی شد که گوششان به شنیدن واقعیات عادت ندارد. آقای خاص فوتبال ایران همچنان دور از استقلال و دور از فوتبال این روزها را میگذراند تا مدیران استقلال با خیال راحت و بدون حضور کسی که کمبودها را به یاد آنها میآورد، غرق در مدیریت روزمره خود شوند.