وقایع این روزهای باشگاه استقلال شبیه حوادث تابستان سال قبل است. آن زمان هم قراردادهای عجیب و غریب زیادی بسته شد؛ از کاوه رضایی که گفتند یک میلیارد گرفته و بعدا معلوم شد دستمزد واقعیاش 600میلیون بیش از این بوده تا کنعانیزادگان و فرشید باقری که ناگهان رقم قراردادشان چند برابر شد. آن روزها هم آبیها با لبخند قرارداد میبستند و خیلی «ریلکس» به نظر میرسیدند، اما زمان زیادی طول نکشید تا داستان کسر رقم قراردادها پیش آمد و یک بحران درست و حسابی راه انداخت. وزارتخانه و تیم مدیریتی روی بازیکنان فشار آوردند که هر طور شده از مبلغ قراردادشان کم کنند، هرچند در نهایت کسی متقاعد نشد و آن پروژه به سختی شکست خورد. همین جنگ اعصاب اما بخش زیادی از انرژی استقلال را زائل کرد و این باشگاه را به حاشیه راند. آیا کسی تضمین میکند که امسال هم همان داستانها تکرار نشود؟
از قرار معلوم به زودی مدیران استقلال عوض خواهند شد. به این ترتیب تیم مدیریت بعدی در اولین روزهای کاریاش با تعهدات مالی شگفتآوری مواجه خواهد شد که اجرای آنها بسیار سخت و نفسگیر خواهد بود. امیدواریم این روزها که آقایان دستمزدهای نجومی را برای بازیکنان در نظر میگیرند، فکر فردا را هم کرده باشند. در غیر این صورت خندههای فاتحانه در ژستهای نمایش پیراهن، مسلما ارزش بدهی و شکایت و اعتصاب و مصاحبه و درگیری را ندارد.