این بزرگترین برد فصل بود. بردی به ارزش یک سال و شاید بزرگترین برد زندگی منصوریان. همو که نیمفصل کابوس وار را با ستارههای پوشالی در استقلال پشت سر گذاشت اما حالا به لطف محرومیت عجیب از پنجره نقل و انتقالات زمستانی، به اصل خویشتن بازگشته و با جوانهایش ماجراجویی میکند. همانها که نیمفصل پشت سر ستارههای پوشالی روی نیمکت و سکوها دیده نشدند و حالا فرصت عرض اندام یافتهاند و در زمین طنازی میکنند.
علی منصور با این جوانها دیروز طومار پرسپولیس را در هم پیچید و تمامی پیش بینیهای خوشبینانه پیرامون سرخها را پوچ کرد. او با جوانهایش به رکوردهای پرسپولیس حمله ور شد؛ رکوردهایی که به نظر دست نیافتنی میرسیدند و از پرسپولیس یک تیم روئین تن و جادویی ساخته بودند اما منصوریان با شور جوانهایش همه جادوها را باطل کرد.
زدن 3 گل در یک بازی به تیمی که تنها 5 گل در 21 هفته خورده بود، قطع کردن نوار بردهای پرسپولیس پس از 6 برد پی در پی، پایان دادن به کلین شیتهای بیرانوند بعد از 595 دقیقه، تحمیل نخستین شکست نیمفصل دوم به پرسپولیس، بردن پرسپولیس بعد از 5 سال و 2 ماه و 6 روز قبل یعنی 1892 روز، رقم زدن پرگلترین نیمه نخست تاریخ شهرآورد و البته تداوم بردهای سه گله در لیگ و در نهایت ادامه روند شکست ناپذیری منصوریان مقابل برانکو.
استقلال با این دستاوردهای بزرگ فاتح مطلق شهرآورد بود تا منصوریان و پسرانش شاهکاری بزرگ را خلق کنند. شاهکاری که پیرنگ آن همین فریاد است؛ فریادی از ته دل که باید به آن لقب فریاد سال را داد.