مهر تایید فردوسی پور بر توانایی ربیعی و حسینی
برنامه نود روز دوشنبه گذشته به طور ویژه به موضوع فوتبال پایه و بی توجهی به این سنین و تخلفات اخلاقی و مالی که در این راستا در این رده سنی اتفاق می افتد پرداخت.
در بخشی از این برنامه به سیکل معیوب حضور برخی از مربیان در تیم های لیگ برتری اشاره نمود که مدام در حال جابجایی از یک تیم به تیم دیگری هستند و این سیکل هم چنان سالهاست ادامه دارد و گویا قرار نیست تغییری در آن ایجاد شود!
عادل فردوسی پور که در طی سالیان گذشته نشان داده است در حوزه فوتبال و حواشی آن با هیچ کس تعارف نداشته و به صریح گویی و انتقادات بی پرده معروف است، با انتقاد از این موضوع که چرا باید میدان برای مربیان جوان باز نبوده و همواره برخی از مربیان سنتی داری تیم باشند و انگار صندلی بازی است و یکی میرود و یکی دیگر از همین افراد معدود به جای آن می نشیند، اشاره نمود و در این خصوص از دو مربی جوان که باید به آنها توجه شود نام برد.
فردوسی پور در این برنامه از مجتبی حسینی سرمربی ذوب آهن اصفهان و محمد ربیعی سرمربی بادران تهران نام برد و گفت: مربیان جوان خوبی در حالا حاضر وجود دارند که دارای سواد کافی، آشنایی به زبان انگلیسی و طی نمودن مدارج مربیگری در سطوح مختلف وجود دارند که باید به آنها میدان داده شود که به عنوان مثال می توان به محتبی حسینی و محمدربیعی اشاره نمود.
در میان اخبار
بدون شک نام بردن این دو مربی جوان که منتظر فرصتی برای اثبات شایستگی های خود هستند می تواند مهر تاییدی بر شایستگی های این مربیان باشد و امید می رود آنها بیش از گذشته مورد توجه قرار بگیرند البته ذکر این نکته ضروریست که این مربیان نباید تصور کنند که دیگر دارای علم اول و آخر فوتبال می باشند و برنامه پر بیننده نود و مجری معروفش آنها را تایید کرده است، بلکه این سرآغازی خواهد بود برای جهش و اوج گرفتن، به شرطی که بدانند اول راه بوده و نیاز به فرا گیری بیشتری دارند.
جان کلام این که محمدربیعی و مجتبی حسینی و خیلی از مربیان جوان دیگری که مدارک مربیگری را کسب نموده و به زبان انگلیسی آشنایی دارند و در آستانه اوج گرفتن می باشند، قبل از هر موضوعی باید خود را برای پریدن به صورت منطقی آماده نماید و گرنه در این دنیای پر هیاهوی فوتبال و امواج بسیار وحشتناک منفی و مثبتی که دارد، ممکن است قبل از آغاز جهش، بالهای خود را از دست بدهند، فوتبال است و هزار ترفند و باید مواظب بود!
نویسنده: نادردارستانی
