علاقه کی روش به لژیونرهای ایرانی/عبور از لژیونرگرایی به لژیونرسازی!

علاقه سرمربی تیم ملی فوتبال ایران به لژیونرهای ایرانی بر کسی پوسیده نیست و همواره سهم زیادی از لیست تیم ملی از آن این بازیکنان بوده  است.

علاقه خاص کارلوس کی روش به بازیکنان ایرانی شاغل در خارج از ایران بر کسی پوشیده نیست و سرمربی تیم ملی از همان ابتدای همکاری نگاه ویژه ای به این بازیکنان داشته است.

در لیست 27 نفره کارلوس کی روش برای انجام دو بازی دوستانه تیم ملی با تیم های توگو و روسیه، 13 بازیکن لژیونر حضور دارند. علیرضا حقیقی، احسان حاج صفی، میلاد محمدی، مرتضی پورعلی گنجی، رامین رضائیان، سعید عزت اللهی، اشکان دژاگه، علیرضا جهانبخش، کریم انصاری فرد، کاوه رضایی، رضا قوچان نژاد، سامان قدوس و سردار آزمون لژیونرهای حاضر در لیست کی روش هستند. اگر محرومیت طارمی را در نظر بگیریم، کفه ترازوی بازیکنان لیگ برتری و بازیکنان لژیونر برابر خواهد بود.  شاید اگر مسعود شجاعی مورد غضب فدراسیون فوتبال قرار نمی گرفت و خالد شفیعی، بازیکن کنونی اف سی سئول مصدوم نمیشد این کفه حتی می توانست به سمت لژیونرها سنگینی کند.

وقتی به سیکل حضور فریدون زندی در تیم ملی ایران می نگریم، مطرح بودن این بازیکن در انتقال او به تیم ملی تأثیرگذار بوده است. یعنی برانکو، سرمربی وقت آن روزهای تیم ملی برای کشف فریدون زندی زمانی نگذاشت و این بازیکن آنقدر مطرح بود که باید از میان ایران و آلمان یکی را انتخاب می کرد.

اما بحث کی روش بسیار متفاوت است. کی روش با حضور در لیگ های اروپایی و در ابتدا اکثرا کشورهای اسکاندیناوی خود پایه گذار حضور چند بازیکن نه چندان مطرح در تیم ملی شد. اگرچه کشف استعدادهایی مانند امید نظری و مهرداد بیت آشور برای تیم ملی چندان مثمرثمر واقع نشد اما تنها کشف رضا قوچان نژاد کافی بود تا تک ستاره ای به فوتبال ایران اضافه شود که با عملکرد فوق العاده خود در گلزنی و آن گل دراماتیک به کره جنوبی رویای ایرانی ها را برای حضور در جام جهانی 2014 آلمان برآورده سازد. این بخش از عملکرد کارلوس کی روش را می توان به عنوان لژیونرگرایی این سرمربی پرتغالی تعریف کرد.

لژیونرسازی کی روش را می توان از دو جنبه مورد بررسی قرار داد:

نخست، عملکرد فوق العاده تیم کی روش تا بدین جای کار که از ایران در بازی های رسمی تیمی شکست ناپذیر ساخته است. بی شک نگاه فوتبال اروپا و کشورهای حوزه خلیج فارس و همچنین خاور دور به تیمی که در مقابل آرژانتین آنگونه استادانه بازی می کند و مدت زیادی است نباخته و به عنوان تیم دوم به مسابقات جام جهانی 2018 روسیه راه یافته متفاوت است.

دوم اینکه همین نگاه ویژه کی روش به لژیونرهای ایرانی موجب شده تا بازیکنان شاغل در ایران پس از پایان هر فصل نیم نگاهی به حضور در خارج از کشور داشته باشند. کاوه رضایی در تیم ملی کی روش نبود و با عملکرد فوق العاده خود در استقلال به تیم شارلوا بلژیک پیوست. کاوه می توانست در استقلال بماند و فیکس باشد اما همین نگاه خاص کی روش را دیده بود که به لیگی اروپایی رهنمون شد. حالا پاداش تلاش خود و حضور در اروپا را می بیند و در لیست و حتی ترکیب اصلی کی روش جای می گیرد.

رامین رضائیان پس از جدایی از پرسپولیس قید مبالغ بالای پیشنهاد شده داخلی را می زند و به تیم ناشناخته اوستنده بلژیک می پیوندد. علیرضا حقیقی قعرنشینی با اسکیلستونای سوئد را به حضور در ایران ترجیح می دهد. کریم انصاری فرد در تیم المپیاکوس جایی ندارد اما نمی خواهد خود را از بدنه فوتبال اروپا جدا کند و سردار آزمون شرایط بدی را در روبین کازان سپری می کند اما هر یک از این بازیکنان همچنان مورد تأیید کارلوس کی روش هستند و انصاری فرد با به ثمر رساندن دو گل در دیدار با توگو نشان داد که این اعتماد دلایل فنی دارد.

با ادامه رویکرد کی روش و با موفقیت احتمالی در جام جهانی 2018 روسیه هیچ بعید نیست که تعداد ملی پوشان لژیونر ایران از برهه کنونی هم بیشتر شود. هرچند که کی روش تفکر لژیونر بودن را در بازیکنان ایران ساخته و دیگر سخت است که به بازیکنان مستعد ایران برای حضور در داخل کشور امیدواری زیادی وجود داشته باشد.