از 5 سالگی در آکادمی استقلال نود بوده‌ام/ سال به سال به دنبال هدف جدیدم هستم

پرهام بابایی یکی از استعدادهای آینده‌دار فوتبال ایران است که در آکادمی استقلال نود پرورش یافت تا به تیم لیگ برتری نونهالان حامی برسد. این مدافع جوان که در مرکز خط دفاعی به کار گرفته می شود با توجه‌ به فیزیک بدنی که دارد می تواند در آینده نزدیک به یکی از مدافعان خوب فوتبال ایران تبدیل شود.

فرتاک ورزشی: فوتبال را از چند سالگی شروع کردی؟

من از ۵ سالگی فوتبال را در آکادمی استقلال نود زیر نظر آقای ایوب اصغرخانی و آقا رضا پورمحمد شروع کردم و بیش از ۷ سال در آکادمی استقلال نود حضور داشتم. در آکادمی باشگاه استقلال یک قهرمانی به دست آوردیم و در ادامه وارد باشگاه حامی شدم تا در لیگ یک بازی کنم. این فصل هم عضو باشگاه حامی هستم که در لیگ آسیا ویژن یا همان لیگ برتر بازی خواهم کرد.

فرتاک ورزشی: از جمله بازیکنان چپ پایی هستی که به عنوان مدافع وسط بازی می کنی؟

من هم در دفاع چپ و هم وسط می‌توانم بازی کنم. البته در دفاع وسط راحت تر هستم چون بازی‌سازی را از دفاع را دوست دارم.

فرتاک ورزشی: ضربات ایستگاهی هم خوب می زنی؟

ضربات ایستگاهی را زیاد تمرین می کنم به این دلیل که قدرت پای چپ قوی دارم. من همیشه سعی می‌کنم یک نقطه قوت قوی در فوتبال داشته باشم چوم که هر بازیکنی باید حداقل یک نقطه قوت خوب داشته باشد تا بیشتر دیده شود.

فرتاک ورزشی: یک برادر فوتبالیست دیگری هم داری؟

بله، برادرم عرشیا هم فوتبالیست است که در همه رده های پایه استقلال بازی کرده و الان هم عضو تیم امید استقلال است.

فرتاک ورزشی: فصل گذشته در تیم حامی فصل موفقی را سپری کردی؟

فصل بسیار خوبی هم تیم داشت و هم خودم که توانستیم سهمیه لیگ برتر را کسب کنیم. تیم حامی یک تیم تازه تاسیس است تا الان در فوتبال ایران خوب جا افتاده و با تیم‌ بزرگ رقابت می کند.

فرتاک ورزشی: سقف فوتبالت را کجا می بینی؟

زود است که درباره سقف فوتبالم صحبت کنم چون دوست دارم پله پله جلو بروم و به هدفم برسم. من هر سال برای سال بعد هدف دارم و می خواهم سال به سال به آینده نگاه‌ کنم تا از الان فکر ۱۰ سال بعد باشم.

فرتاک ورزشی: حرف پایانی؟

از آکادمی باشگاه استقلال نود و شخص آقای ایوب اصغرخانی و سایر مربیانم تشکر می کنم که کمک زیادی در فوتبالم کردند. از آکادمی باشگاه حامی و آقای محمودی هم تشکر می کنم که در یک سال اخیر همه جوره بهم کمک کرد. از سایر مربیانم که نمی توانم اسامی همه آنها را ببرم چون شاید فراموش شوند، تشکر می‌کنم. یک تشکر ویژه نیز از پدرم، مادرم و برادرم  هم دارم که هیچ کم و کسری برایم نگذاشتند و هر امکاناتی که می خواستم برایم فراهم کردند. امیدارم روزی جواب زحمات آنها را بدهم.