ذوب آهن بدون سربازهایش به اوج رسید

 پدیده «بازیکن سرباز» از معماهای لاینحل فوتبال ایران است. سالهاست باشگاه‌های فوتبال و به خصوص باشگاه‌های سازنده با مشکل واگذاری بازیکنان جوانی که روی آنها سرمایه گذاری شده در زمان بازدهی به باشگاه هایی که مجوز استفاده از بازیکن سرباز دارند، مواجه هستند.

 بگذریم از این که در این ایام برخی از همین باشگاه‌ها با استفاده (بخوانید سوء استفاده) از این امتیاز زیر پای بازیکنان دیگر تیم ها نشسته و آنها را برای گذراندن خدمت سربازی همراه با قراردادهایی با رقم‌های نجومی وسوسه می کنند. این موضوع همیشه با اعتراض دیگر باشگاه ها همراه بوده اما هیچگاه این اعتراضات منجر به ارائه یک راهکار مناسب برای حل این معضل نشده است.

ذوب آهن یکی از باشگاه‌های متضرر از بحث سرباز شدن بازیکنانش در این فصل است. این تیم در نیم فصل اول کارش را می کرد که یکباره سه بازیکن اصلی‌اش ناگهان سرباز شده و سر از تیم تراکتورسازی در آوردند. در همان زمان باشگاه ذوب آهن به این موضوع اعتراضاتی داشت که البته از نظر قانونی عملا این اعتراضات راه به جایی نبرد.

ذوب آهن در پنجره زمستانی نقل و انتقالات احسان پهلوان، دانیال اسماعیلی فر و مهدی محمدپور را به دلیل سربازی از دست داد و این سه بازیکن سر از تیم تراکتورسازی در آوردند. البته اسماعیل شریفات، علی حمام و سید ایمان موسوی هم سه بازیکن دیگر این تیم بودند که در نیم فصل دوم جدا شدند. امیر قلعه نویی به جای این بازیکنان جدا شده اکبر ایمانی و بختیار رحمانی را جذب کرد و البته خالد شفیعی که هنوز برای آنها بازی نکرده است.

نکته قابل توجه این است که بازیکنان سرباز ذوب آهن بعلاوه رضا شربتی که با همان شرایط سیاه جامگان را به مقصد تراکتورسازی ترک کردند برای تراکتورسازی کارایی چندانی نداشتند و یا به قولی برای این تیم «آمد نداشتند». در حالی که ذوب آهن بعد از جدایی این سه بازیکن در نیم فصل دوم شرایطی به مراتب بهتر پیدا کرد و بهترین نتایج خود را در همین چند مسابقه گرفت.

تیم فوتبال ذوب آهن اصفهان بعد از جدایی بازیکنان سربازش در نیم فصل دوم با ۴ پیروزی و یک مساوی از ۵ بازی ۱۳ امتیاز کسب کرده تا بهترین تیم نیم فصل دوم باشد. در مقابل این تیم تراکتورسازی در نیم فصل دوم با یک پیروزی، یک مساوی و ۳ شکست و کسب تنها ۴ امتیاز، دوازدهمین تیم از نظر محاسبه عملکرد در نیم فصل دوم به حساب می‌آید.