این روز ها ولوم تلویزیون را هر مقدار هم که زیاد کنیم باز صدای آن نمی رسد، نه که خدای نکرده کیفیت آن پائین آمده باشد، نه ، مشکل از گوش های ماست!
چشم های مان که دیگر هیچ؛ هر چه نور تصویر را زیاد و کم می کنیم و با کنترل زبان بسته ور می رویم، باز هم به درستی نمی بینیم که نمی بینیم!
چشم و گوش است دیگر، به مرور زمان نمی بیند و نمی شنود و این مسئله خودمان است و اگر نه تلویریونی های بنده خدا که زحمت شان را کشیده و می کشند.
من که یادم نمی رود تا همین ده دوازده سال پیش، از دو و نیم شب به بعد باید آن راه راه عمودی رنگارنگ همراه با بوق ممتد لعنتی اش را می دیدیم و می شنیدیم و حالا به لطف خدا ...
از فوتبال و قرعه کشی هایش که دیگر نگویم برای تان، قدیمی های ما آرزوی پخش مستقیم فوتبال با صدای شفیع و خیابانی را داشتند و حالا از گزارش و برنامه های همین ها خرده می گیریم.
پس به همین راحتی می شود نتیجه گرفت که ما آدم های نا شکری هستیم و اصلا به پیشرفت های تلویزیون و رادیو در بیش از سه دهه اخیر اشاره ای نمی کنیم و حتی اخبار صد در صد واقعی این رسانه را نیز باور نمی کنیم!
لعنت به ویدئو، به ماهواره، به فیس بوک، به تلگرام و لعنت به هر چیزی که به اعتماد ما نسبت به تلویزیون خدشه وارد کرد!
صدا و سیما چه کند وقتی یک کانال تلگرامی می تواند مردم را برای فریاد مطالبات شان به کف خیابان بکشاند؟!
صدا و سیما چه کند که می خواهد فوتبال را نشان دهد، تبلیغاتی کند و پول نا چیزی دربیاورد ولی فدراسیون هر روز به یک بهانه ناساز گاری می کند.
حق پخش دیگر چه صیغه ای است که چند وقتی است شده مایه اختلافات و خوراک رسانه های بیگانه؟!
تازه بروید خدا را شکر کنید بابت این که قیافه های تان روزانه و به هر بهانه ای از تلویزیون پخش و چند صد مرتبه نیز تکرار می شود و معروف می شوید، از شما پولی نمی گیرند!
از این تریبون به عنوان یک " تواب رسانه ای! " از مدیران باشگاه ها، تهیه کنندگان فیلم ها و ... خواهش می کنم برای کسب در آمد در حیطه کاری خود از اشاعه توهم حق پخش خود داری و به واقعیاتی چون دلالی و زد و بند مشغول شوید، که تلویزیون نیز بتواند بنا بر رسالت خود با افشا گری در این حوزه خوراک برنامه های چالشی خود را فراهم و به پاک تر شدن فوتبال ایران کمک نماید!
و من الله توفیق !
نویسنده: میلاد فاندر