نگاهی متفاوت به تیمی که یک امتیاز قهرمانش می‌کند/ قهرمانی، آخرین راه پرسپولیس است

9 سال پیش، تیم مقتدر افشین قطبی 17 بازی متوالی را برد و قهرمان شد. آن تیم اما تفاوت زیادی با پرسپولیس امروز داشت. تیمی متشکل از بهترین‌ها که سن بالایی داشتند و در کنار هم قهرمان شدند. بعد از آن، پرسپولیس سال‌های زیادی در حاشیه بود و دیگر هیچ‌گاه لذت قهرمانی را نچشید. حالا باید پرسید چرا پرسپولیس در همه این سال‌ها قهرمان نشد و چطور امروز فقط یک امتیاز برای قهرمانی کم دارد؟ بیایید کمی به عقب برویم.
 به روزی که پرسپولیس هر سال فقط درفصل نقل و انتقالات مدعی بود و در میانه‌های لیگ از هم می‌پاشید. این تیم بخشی از پروژه‌ای است که 4 سال قبل علی دایی شاید ناخواسته و ندانسته پایه‌اش را گذاشت و برانکو آن را به تکامل رساند. علی دایی درگیر بی‌سامانی‌های مدیریتی پرسپولیس شد اما بازیکنانی مثل علیپور و طارمی یا حتی ماهینی بخشی از ایده‌های او برای موفقیت قرمزها هستند. درست مثل سیدجلال که دایی به بودنش در تیم اعتقاد ویژه‌ای داشت.
 زیادند بازیکنانی که در پروسه ساخته شدن پرسپولیس نقش داشتند. از احمدزاده که بخشی از سرمایه‌های پایه‌ای این تیم بوده تا مسلمان و بقیه. این تیم پوست انداخت و با تفکرات برانکو شخصیت گرفت و شاید اگر فصل پیش هم به جای آن همه حاشیه نیروی امروزش را داشت، حالا قهرمانی دوباره‌اش را با پروفسور جشن می‌گرفت. مردی که با حرفه‌ای‌گری و دانش فنی و فوتبالی‌اش بزرگترین گام را برای موفقیت پرسپولیس برداشت و به بهترین شکل ضعف‌های آن را ترمیم کرد.
آنچه برانکو به پرسپولیس داده اما فقط جنگندگی نیست. او منطق را به تیمش تزریق کرد. منطقی که قرمزها با تکیه به آن، زیبا بازی می‌کنند و باید اعتراف کنیم که این نسل، یک قهرمانی حقش بود. پرسپولیس تنها تیم خوب و بی‌نوسان لیگ امسال در تمام طول فصل بود و شروع بد استقلال، روند سینوسی سپاهان و پایان تلخ تراکتورسازی را نداشتند.
 تیمی که توانست به اندازه‌ای که باید، امتیاز بگیرد و حالا افتخار قهرمانی را بعد از سال‌ها به هواداران منتظرش هدیه می‌کند. حالا دیگر حتی معجزه هم خیلی سخت می‌تواند مانع قهرمانی برانکو و شاگردانش شود. تنها یک حکم بیرون از زمین فوتبال است که می‌تواند چنین اتفاق تلخی را برای آنها رقم بزند وگرنه گرفتن 1 امتیاز از 4 بازی نباید برای‌شان سخت باشد.