مشکل اصلی شاگردان برانکو دفاع اتوبوسی نیست

 اصطلاح دفاع اتوبوسی چند سالی است که در فوتبال مد شده . قهرمانی یونان در یورو۲۰۰۴و اوج گیری تیم هایی تحت رهبری خوزه مورینیو  که شاید مهمترین آن بازی تیم اینتر به رهبری مورینیو درنیمه نهایی چمپیونز لیگ ۲۰۰۹-۲۰۱۰در مقابل بارسلونا بود که دفاع اتوبوسی را در فوتبال بر سر زبان ها انداخت. خوزه مورینیو با شعار تخریب گر خود را به فوتبال شناساند . پرس شدید و دادن کمترین فضا به تیم صاحپ توپ از مشخصات مهم این سیستم است. این سیستم در فوتبال وجود دارد خواه مورد پسند باشد یا مورد انزجار قرار گیرد.

پرسپولیس در مقابل نفت تهران و سیاه جامگان و... با این سیستم مواجه شد و حرکات تیمی اش با مشکل مواجه شد و منتقدان اعتقاد داشتند که برانکو در مقابل این سیستم با مشکل رو به رو می شود. بازی برگشت پرسپولیس و سیاه جامگان که تبدیل به مشکی پوشان شده بود به جز در دقایق اول نسخه کپی شده  بازی رفت و شاید بازی هفته گذشته این تیم در برابر نفت بود  اما نگاهی که به بازی با دقت می‌کردیم متوجه می‌شدیم پاتک برانکو در مقابل سیستم دفاع فشرده و تحمع در زمین خودی حریف موثر بود اما مشکل اصلی در جایی بود که ضربه آخر از سوی منشا و علیپور و احمدزاده با تمرکز مناسب زده نمی شد. پرسپولیس زمانی به گل رسید که تا آخرین دقایق تمرکز خود را حفظ کرد. مثلث نعمتی و امیری و علیپور گلی را زدند که ماحصل عدم تمرکز دفاع سیاه جامگان بود.

پرسپولیسی‌ها  در بازی با سیاه جامگان ثابت کردند مشکل آنها دفاع اتوبوسی نیست چون در روزی که بهترین پاسور خود را نداشتند موقعیت‌های خوبی داشتند اما تمرکز در ضربه آخر نیاز به تمرین بیشتری دارد.