فکری: مسجدسلیمان به لیگ برتر باز می‌گردد/ فرهنگ فوتبال ایران باید تغییر کند/ مسجدسلیمان را گوشه‌ای از جگرم می‌دانم

 محمود فکری تا به اینجای کار نشان داده که بدون توجه به مسائل حاشیه ای فکر خود معطوف به پیشرفت فنی تیمش کرده است. سرمربی جوان و شمالی فوتبال فوتبال ما  در گفت و گو با همکارمان درباره برخی از مسائل سخن گفت. از مشکلاتی که خودش طی این سال ها با آن دست به گریبان بوده تا فضای فعلی فوتبال کشور. 

در زیر گفت و گوی فرتاک ورزشی با وی را که در غرفه این سایت در نمایشگاه مطبوعات انجام شد، بخوانید:

* نفت در مسیر ایده آل گام بر می دارد و می تواند به هدف اصلی اش همانا رسیدن به لیگ برتر دست یابد به شرطی که بستر لازم در مسجد سلیمان برایمان فراهم شود، این تیم پتانسیل لازم را دارد. ما به آرامش نیاز داریم، آرامشی که باید هواداران و کلیه مدیران دلسوز این شهر به ما بدهند. مطمئن باشند که نفت آرزوهایشان در  پایان مسابقات لیگ دسته اول برآورده خواهد ساخت و همه مسجد سلیمان می خندد.

* این را قبول ندارم که می گویند غیر بومی ها دلشان برای فوتبال مسجد سلیمان نمی سوزد. این یک واقعیت است، مسجد سلیمان را گوشه ای از جگرم می دانم و به مردم خونگرمش عشق می ورزم. کاری ندارم که امروز من سرمربی نفت هستم و مصلحتی حرف بزنم اگر این گونه بود بعد از اتمام فصل گذشته علیرغم پیشنهادات رسیده، مسجد سلیمان را ترک می کردم اما به عشق مردم ماندم و کار را ادامه دادم تا بتوانم ذره ای باعث و بانی خوشحالی دلسوخته های فوتبال باشم. آنها تنها دلخوشی شان همین نفت مسجد سلیمان است. آنها با آمدن به استادیوم شهر و تشویق تیم محبوبشان آرام می شوند و با پیروزی در خیابان ها پایکوبی می کنند. خیلی دوست دارم این صحنه ها را تا پایان لیگ دسته اول مشاهده کنم.

* برخی از دوستان معتقدند که نفت اگر چه پیروز می شود، اما یک بازی تماشاگر پسندی را ارئه نمی دهد! من به آنها قول می دهم که نفت بهتر از این می شود. این تیم فقط به حمایت همه جانبه مسوولان ورزش مناطق نفت خیز جنوب و همچنین هواداران نیاز  دارد. نزدیک به 24 سال است که در فوتبال فعالیت می کنم. من آدمی مستقل هستم و به قابلیت های فنی خود متکی هستم، گاهی پیش می آید که از متن فوتبال دور می شودم، تقریبا با همه تیم هایی که در آنها فعالیت داشته ام خاطرات خوبی دارم، البته این به همکارانم بر میگردد. من در تیم های مختلف همکاران و مشاوران خوبی داشته ام.

* فوتبال ما با بی ثباتی روبروست. این تصمیمات به طور حتم به ضرر باشگاه ها هم تمام می شود. من همواره آرزو دارم مدیران فوتبال ما به مربیان فرصت کار کردن بدهند، اینکه یک مربی بتواند تیمش را بشناسد و خصوصیات ویژه ای را به مرور به تیمش دیکته کند، تجربه محصول زمان است، راحت تر بگویم یک مربی با بیش از بیست هوش حیاتی متفاوت سرو کار دارد. او باید بازیکنانی که با تحصیلات و فرهنگ و روحیات متفاوت در یک تیم جمع شده اند را در فاصله زمانی کوتاهی بشناسد و بعد نتیجه هم بگیرد نه این منطقی نیست فوتبال ما به زمان نیاز دارد.

* متاسفانه بعضی ها در فوتبال ما وقتی می خواهند یک نفر را از عرصه فعالیت محو کنند روبه واژه های سیاسی یا تهمت های ناروا می آورند. در حالی که به حرف های خود اشراف عقلی و معرفتی ندارند. اگر کسی فوتبال و ورزش را نشناسد حتما پیش خودش می گوید این مربی چه کرده این طور درباره اش حرف می زنند. قضاوت ها شروع می شود یکی می گوید حتما مشکل سیاسی دارد، دیگری می گوید این مربی حتما مشکل اخلاقی داشته است و به هر حال هر کسی تهمتی نثار ما می کند.

* چندی قبل مدیرعامل باشگاه آلومینیوم اراک در اظهار نظری غیر اخلاقی تیم ما را متهم به استفاده از مواد نیروزا (دوپینگ) کرد و مدتی رسانه ها هر چه خواستند به تیم ما نسبت دادند.  هیچ وقت فرصت این را پیدا نکردم که به میلیون ها بیننده تلویزیونی بگویم من نه مشکل اخلاقی دارم و نه اهل مسائل غیر ورزشی هستم. من محمود فکری هستم، برای رسیدن به مربیگری هر تیمی شان و شخصیت خود را حفظ کرده ام و در همه تیم هایم حتی ذره ای کم کاری نداشته ام. متاسفانه نشد که از خودم و تیم نفت مسجد سلیمان دفاع کنم.

* بهتر است بگذریم. باید راجع به مسائلی حرف بزنیم که به نتیجه برسیم. ببینید فقط گفتن کفایت نمی کند وقتی یک فردی از وزارت دارایی می آید و درباره ورزش اظهار نظری را آن چنانی مطرح می کند به امثال من که سال ها در این فوتبال استخوان خرد کرده ایم بر می خورد. این آدم شاید در بخش اقتصاد و دارایی نمونه باشد اما در ورزش نمی تواند تعیین تکلیف کند. با کسی که در زمینه برق و انرژی بالاترین منصب ها را از آن خود می بیند دلیلی ندارد که بگوییم حتما این آدم صلاحیت اظهار نظر درباره مسائل اقتصادی کشور تعیین تکلیف کند. باید جایگاه های خودمان را بدانیم و در حد اطلاعتمان اظهار نظر کنیم.

* فوتبال ما وارد مرحله خطرناکی شده است. تهمت ها و فحاشی ها بسیار بیشتر از گذشته به چشم می خورد. خب وقتی لیدرهای ما جایگاه اجتماعی و فرهنگی مطلوبی ندارند، ورزشگاه های ما نیز در خطر بی اخلاقی قرار می گیرند. مدیرانی را می شناسم که به لیدر ها خط می دادند تا مربی را آماج فحاشی های خود قرار بدهند. مربیانی را می شناسم که دست به چنین عملی می زنند اما ظاهرا خود را به مبانی اخلاقی ورزشی متعهد نشان می دهند و مدام از خود تعریف می کنند. من نمی توانم از کس یا کسانی نام ببرم، همه ما می دانیم، می بینیم و باور می کنیم اما نمی توانیم ثابت کنیم قادر به ارائه مدرک محکمه پسند نیستیم. این ظلم ما به خودمان است که چیزی را که می بینیم را نمی توانیم ثابت کنیم. در فوتبال ما وقتی یک آدم ضعیف به بن بست می رسد به حاشیه ها و مسائل غیر ورزشی متوسل می شود. من این را به چشم خود می بینم که برخی مربیان ضعیف برای قوی شدن به خیلی چیزها متوسل می شوند. این ها واقعیت های تلخ فوتبال ما است. فوتبالی که روز به روز از شرایط خوبش فاصله می گیرد و متولیان آن فقط به آن نگاه می کنند.

* هر کس مسئول جایگاه اجتماعی خودش است. من هم یک مربی و معلم هستم و با افتخار می گویم که اهل استان مازندران همین سرزمین هستم و در خوزستان و شهر مسجد سلیمان کار می کنم و باید به مردمش عشق بورزم و مسئول رفتارها و منش های خود هستم. ما باید مراقب حرفه مان هم باشیم. من وظیفه ام را به خوبی انجام می دهم در فوتبال ما نباید دو مربی علیه یکدیگر مصاحبه کنند. چرا فوتبالی ها پرخاشگر شده اند؟ من جواب سوالم را می دانم. محیط نتیجه گرایی فوتبال ما مربیان را از لحاظ روحی به هم ریخته است. هیچ یک از ما آرامش نداریم و تحت فشار هستیم. انگار به هر قیمتی باید برنده از زمین بیرون بیاییم. نتیجه گرایی مدیریت بحران را از همه ما گرفته است. طوری که به رفتار خودمان تسلط نداریم. وقتی می خواهی دست بسته بازنده نباشی همه می گویند محمود ضد فوتبال. طعم این بی انصافی ها را چشیده ام، البته من در برابر فحاشی ها سکوت  می کنم.

* سکوت علامت رضایت نیست، امثال من از درون می سوزند. به نظر شما با صد هزار نفر دیگر شوم؟ نه؛ این روش خوبی نیست. همه دردهایم را به درونم می ریزم. مگر می شود به مسی برنخورد. هیچ کس از فحش خوردن لذت نمی برد مضاف بر این که من یک شمالی هستم، جز این هستم، جز این است؟ اما راه مبارزه با آلودگی ها پرخاشگری نیست. من یا به محیط ورزشی نمی آیم یا اگر آمده ام باید بدانم این یک محیط خاکستری است. نه سفید سفید است، نه سیاه سیاه، بنابراین خوب و بد این محیط را باید تحمل کنیم. فحاشی امری نیست که مسی آن را تایید کند. اما باید روش های خودمان را برای از بین بردن فحاشی عوض کنیم.

* بازگردیم به نفت مسجد سلیمان؛ به نظرم باشگاه نسبت به گذشته بهبود خواهد یافت به خصوص اینکه آقای یزدی از مدیران قدرتمند و کار بلد است که توانایی هایش را به اثبات رسانده است. خوشبختانه هم از نظر فنی و هم از نظر روحی و روانی تیم در بهترین شرایط قرار دارد و تا حالا من تیم را اینگونه شاداب و سرحال ندیدم. دعا کنید که نفت به لیگ برتر برسد و فوتبال خوزستان و مسجد سلیمان به جایگاه سابقش دست پیدا کند.

خبرنگار:جهاد زرگانی