اخلاق در فوتبال پایه چه جایگاهی دارد؟

به گزارش فرتاک ورزشی، نه در طی جلسات تمرین ، نه در حین مسابقات و فستیوال ها و نه در هیچ جای دیگری . آنچه میبایست در اولویت باشد ، سلامتی جسمی و روحی و حضور بچه ها در جمع و گروه ، افزایش تمایل به ورزش و نهایتا رضایت قلبی آنان است .

هیچ گاه نبایست داوران یا مربیان با تلاش در جهت پیروزی نا به حق 1 تیم ، روحیه تیم مقابل را تخریب نمایند . آنان میبایست همیشه به این اصل متعهد بوده تا روح ورزش در نزد بچه ها خدشه دار نشود .

به هیچ عنوان از بازیکنان رده سنی بالاتر در مسابقات رده های پایین تر استفاده نشود . زیرا هیچ دلیلی برای این کار وجود نداشته و حفظ غرور یک مربی در مقابل همکاران ، خانواده بازیکنان و مدیران مدرسه فوتبال به شخص خودش مربوط بوده و نمیبایست احساسات بچه ها قربانی چنین موضوع بی ارزشی شود . در صورت اصرار به انجام چنین مواردی ، لطمات جبران ناپذیری به روحیات بچه ها وارد شده ، بی عدالتی آن مربی یا داور آنان را آزرده خاطر نموده و بجای آموختن عدالت و حقیقت ، زیر پا گذاشتن حقوق دیگران را با دقت و ظرافت خاصی یاد خواهند گرفت .

اگر بازیکنان نتیجه ی مسابقه ای که برایشان بسیار حساس بوده را واگذار نمودند ، میبایست مربی طوری وانمود کند که گویی هیچ اتفاق مهمی نیفتاده و بسته به شرایط حاکم ، با ادبیاتی روحیه بخش از زحمات آنان تشکر نماید . مثلا به آنان بگوید : (( شما مثل همیشه تمام تلاشتونو انجام دادید . واقعا عالی بودید . نتیجه اصلا مهم نیست و همین که خیلی خوب بازی کردید برای من از همه چیز مهمتره ، گل هایی که دریافت کردید کاملا طبیعی بودند و این شرایط ممکنه برای هر تیمی پیش بیاد . هر مسابقه ای 1 طرفش برد و 1 طرفش باخته )) و صحبت های مثبتی از این دست . 

نه تنها مربی در جمع هم تیمی ها نبایست عدم توانایی هیچ یک از بازیکنان را به رخ وی بکشد ، بلکه این نکته که با تشویق مکرر وی ایراداتش را کاهش و روند پیشرفت وی را تسریع بخشد جز وظایف لاینفک هر مربی است . با بکارگیری این روش ، دیگر بازیکنان نیز به نیت خیرخواهانه مربی پی خواهند برد و این رفتار زیبا را خواهند آموخت .

از بهترین راهکار ها برای پیشرفت بازیکنانی که از نظر فنی کم استعدادند ، میتوان به روحیه دادن ، تشویق های مکرر ، تداوم آموزش و نظارت بیشتر بر تمرینات ، بالا بردن آمادگی بدنی ، مسولیت دادن به آنان و ...از جانب مربی اشاره نمود . در سوی مقابل  بزرگترین اشتباهات هر مربی (( تنبیه ، توهین ، تمسخر و تحقیر )) این بازیکنان میباشد .

 یک مربی نمیبایست دور از چشم سایر بچه ها یا والدین ، جهت کمک به پیشرفت یا راهنمایی بازیکنان و... با آنان خلوت نماید . بلکه میبایست در جمع همبازیان ، مدیران مدرسه فوتبال و خصوصا در نزد خانواده شان ، با بیانی دلسوزانه و قابل پذیرش نسبت به موارد فنی و غیره آنان را آگاه نماید .

مربیان سعی نمایند حتی الامکان از روابط عاطفی کاذب و قرار های خارج از بازه زمانی و ضوابط مدرسه فوتبال همچون رفتن به سینما ، پارک و...با بازیکنان اجتناب نموده و تمامی ارتباطات صمیمی ، موارد آموزشی و...در همان مدت زمان تمرین و در چارچوب قوانین مدرسه فوتبال صورت پذیرد .

یکی از وظایف مربیان این است که همواره با بازیکنان به گونه ای صحبت نمایند که در آنان انگیزه ی مضاعف ایجاد شده ، برای رسیدن به موفقیت تلاش بیشتری از خویش نشان دهند . مربیان میبایست از رفتار و صحبت هایی که جنبه تخریبی ، یاس آور و غیرمتعارف داشته باشد بشدت پرهیز نمایند . 

مربیان همواره سعی نمایند از جملاتی همچون (( تازگیا خیلی پیشرفت کردی )) ، (( خیلی بهتر از قبل شدی )) ، (( عالیه )) ، (( آفرین پسر )) ، (( همینطور ادامه بده )) ، (( روز به روز داری بهتر میشی )) و..استفاده نمایند ، هر چند که ممکن است در واقعیت چنین نباشد .

مربیان میبایست بازیکنان را به گونه ای پرورش دهند که آنان یقین حاصل کنند تعویض و خروجشان از جریان بازی یا حتی نیمکت نشینی ، بهترین تصمیم ممکنه از جانب مربی است .

نویسنده: محسن بابادی(استعداد یاب و مربی فوتبال رده های پایه ایران)