ژابی آلونسو در نقش فرهاد مجیدی!/ پایان دادن به حکومت بایرن آن هم بدون باخت

علی مسعودی؛ تیم بایر‌ لورکوزن با اقتدار قهرمان بوندسلیگا آلمان شد تا به سلطه یازده قهرمانی پیاپی بایرن مونیخ پایان دهد. تیم ژابی آلونسو آنقدر مقتدرانه به جام رسید که بیشترین تبریک ها از تیم های رقیب؛ بخصوص بايرن مونیخ بود. تیمی بدون حتی یک شکست آن هم ۵ هفته قبل از پایان مسابقات که قطعا یک رکورد خارق‌العاده‌ای برای باشگاه لورکوزن و بازیکن سابق، لیورپول، رئال مادرید و بايرن مونیخ خواهد بود.

فراموش نکنید همین رقبای لورکوزن سالها این تیم را به تمسخر می گرفتند و القاب عجیب و غریبی هم به این تیم می‌دادند که ناگهان یک مربی جوان آن هم با سبک فوتبال جدید در آلمان ظهور کرد و توانست همه دهان‌ها را ببندد و یکی از مقتدرانه‌ترین جام‌های تاریخ آلمان را به دست بیاورد. جامی که بدون ستاره‌ها به دست آمده و این مربی جوان نشان داد که در آینده نزدیک یک مربی بزرگ به مربیان بزرگ اضافه می‌شود و رقیب سرسختی برای برندهایی مثل کلوپ، پپ، آنجلوتی و ديگران در دنیا خواهد بود.

اما یک نکته را نباید فراموش کرد که قهرمانی  لورکوزن بی شباهت به قهرمانی اخير استقلال در لیگ برتر نبود و سالها پیش وقتی تیم پرسپولیس یکه تاز فوتبال ايران شده بود و همه جام ها را درو می کرد و به خانه می برد که هواداران این تیم و حتی افراد سیاسی هم جام های پرسپولیس را به رخ رقبا می کشيدند و به تمسخر می گرفتند‌. شرایط به گونه‌ای پیش می رفت که پرسپولیس به ششمین جام پیاپی نزدیک شده بود و حتی هواداران این تیم کری شش تایی کردن را هم برای استقلال آماده کرده بودند و به دنبال جام ششم بودند که ناگهان سر و کله فرهاد مجیدی جوان پیدا شد و به جنگ سرخ ها رفت و به قهرمانی های پیاپی آنها پایان داد.

 جنگی که حتی خودش آن را علنی کرد ‌و شعار " من به اینا نمی بازم " را هم به راه انداخت! شعاری که حتی پرسپولیسی‌ها را نیز "جری" کرده بود و آنها نمی خواستند فرهاد مجیدی جوان، جام ششم را از آنها بگیرد و نگذارد سرخپوشان، آبی‌پوشان را در جام گرفتن شش تایی کند. در هر حال مجیدی با کلی درگیری های لفظی و کری خواندن جلو‌ رفت و‌ بدون شکست استقلال را به قهرمانی رساند تا در تاریخ باشگاه و حتی لیگ برتر جاودانه شود.

 البته تفاوت قهرمانی ژابی آلونسو با لورکوزن در آلمان با فرهاد مجیدی در ایران این بود که هیچ رقیبی با او تبریک نگفت چون اصولا در ایران هیچ تیمی قهرمانی تیم دیگری را قبول ندارد و تبریک هم نمی گوید چون چنين فرهنگی در ورزش ما جا نیفتاده و هیچ جامی را پاک نمی دانیم. حتی قهرمانی بدون شکست و مقتدرانه باشد. با این توضیح که همین الان خيلی‌ها همه قهرمانی های ادوار گذشته تیم‌ها را یا مافیایی می دانند، یا حمايت حکومتی و یا پشت پرده که بعید است این فرهنگ تبریک به قهرمان، حالا حالاها در ورزش ما؛ به‌خصوص فوتبال جا بیفتد و جام ها را پاک بدانیم.