پرسپولیس بدون ربیع خواه چه تفاوتی داشت؟

بلاخره محرومیت محسن ربیع‌خواه باعث شد تا پرسپولیس بازی بدون او را هم تجربه کند. محرومیتی که باعث تغییر آرایش خط میانی پرسپولیس به آرایش لوزی سابق شد.

ربیع‌خواه که منتقدان زیادی در بین هواداران پرسپولیس دارد گاه تا حد متهم شماره یک ناکامی‌های پرسپولیس شناخته شده است. اما بازی با گسترش فولاد باعث شد تا بهتر بتوان در مورد نقش ربیع‌خواه در ترکیب پرسپولیس اظهارنظر کرد. با توجه به اتفاقات بازی گسترش، می‌توان دو فرضیه در مورد نقش ربیع‌خواه مطرح کرد. یکی خوشبینانه و یکی بدبینانه.

فرضیه یک: موافقان ربیع خواه می‌توانند به گلی که پرسپولیس در بازی با گسترش دریافت کرد اتکا کنند. بازیکن گسترش از بین هافبک‌های پرسپولیس که سه تای آنها در یک محدوده کوچک تجمع کرده بودند به فضای خالی پشت مدافعان رفت و در حالت تک‌به‌تک دروازه پرسپولیس را باز کرد. اگر ربیع‌خواه در زمین بود او به خوبی با تعقیب مهاجم آزاد گسترش، اجازه نمی‌داد تا این بازیکن صاحب توپ شود. همچنین غیبت ربیع‌خواه نشان داد که در غیاب این بازیکن باز هم توان هجومی پرسپولیس در همان حد بازی‌های قبل است. همچنین پس از گل گسترش نیز باز روی یک ضدحمله پرسپولیس در خطر دریافت گل دوم قرار گرفت که اگر ربیع‌خواه بود اجازه این ضدحمله‌های ناگهانی را نمی‌داد.

فرضیه دو: منتقدان ربیع خواه می‌توانند ادعا کنند که اصلا غیبت ربیع‌خواه در بازی با گسترش به چشم نیامد. انگار نه انگار که این بازیکن نقش مهمی در ترکیب پرسپولیس داشته که حالا با نبودش کسی متوجه آن نقش شود. با ربیع‌خواه و بدون ربیع‌خواه پرسپولیس همان پرسپولیس همیشگی است. فقط برانکو یک پست تیمش را فدای بازیکنی کرده که نقش بارزی در تیم ندارد.

با این حال می‌توان گفت از آنجا که گسترش در بازی جمعه زیاد حمله نکرد نمی‌توان چندان به نقش ربیع‌خواه در کارهای تدافعی هم پی برد.