نکته به جا مانده از بازی پرسپولیس- نسف قارشی/ این بار پای عادت برانکو درمیان نبود

برانکو ایوانکوویچ از آن دست مربیانی است که برای تغییر در ترکیب تیمشان خیلی دیر تصمیم می‌گیرند و دیر تعویض می‌کنند مگر اینکه شرایط ویژه‌ای در مسابقه پیش بیاید و به نوعی مجبور به تعویض شود. این اجبار یا در اثر مصدومیت بازیکن یا اخراج یکی از مهره‌ها اتفاق می‌افتد یا در شرایطی که مربی احساس کند بازی را از دست داده و باید خیلی زود دست بجنباند. برانکو تا به حال اجبار فنی را فقط یکی دو بار در همین لیگ قهرمانان (بازی رفت و برگشت مقابل الاهلی) اجرایی کرده و با اینکه در بازی رفت با الهلال (نیمه نهایی) هم در این موقعیت گیر افتاد دستش خالی بود و کار خاصی نکرد. حالا وقتی پرسپولیس با سه گل از حریفش پیش است بعید است از او انتظار واکنش سریع داشته باشیم. به همین خاطر نخستین تعویض او دقیقه 74 صورت می‌گیرد آن هم با در نظر گرفتن اینکه کامیابی‌نیا بعد از پایان مصدومیت باید کم کم وارد کار شود. در عین حال ستاره‌های تهاجمی تیم تقریبا نقشی در این پیروزی نداشتند. کامیابی‌نیا زمانی به بازی رفت که کار از کار گذشته بود و نقش چندانی هم در کنترل بازی نداشت. رسن و نعمتی در 5 دقیقه پایانی وارد زمین شدند و فقط یکی دو بار توپ را لمس کردند و به نفراتی مثل نوراللهی و مسلمان اصلا بازی نرسید. با این حال اگر این بار عادت همیشگی برانکو را در نظر نگیریم به نظر می‌رسد بازی خوب نفراتی مثل ماهینی یا احمدزاده باعث این تعویض‌های دیرهنگام شده باشد هر چند منشا هم می‌توانست گزینه تعویض نخست باشد که این اتفاق در خصوص او رخ نداد و برانکو پاداش گلزنی‌اش را با نگه داشتنش در زمین داد.