پرسپولیس در بازی رفت مقابل سپاهان (حاجیصفی)، بازی رفت با ذوبآهن (پهلوان)، مسابقه رفت با استقلال خوزستان (زهیوی)، دیدار برگشت با استقلال (اسماعیلی) و بازی آخر مقابل سیاه جامگان (سیفاللهی) با شوتهای از راه دور دروازهاش را باز شده دید که این اتفاق در بازی برگشت مقابل الوحده هم تکرار شد. شاید برخی این ضعف را به دروازهبانهای تیم یعنی بیرانوند و رادوشوویچ مرتبط بدانند که دروازهبانهای شوتگیری نیستند اما واقعیت این است که مرور این شوتها نشان میدهد گلرها چندان مقصر نبودند و ضعف هافبکها در پرس زنندگان ضربات و فضایی که به آنها دادند این اتفاقات را منجر شد. در واقع بازی با یک هافبک دفاعی این ضررها را هم دارد و برای کامیابینیا سخت است که یک نفره و در زمان تحت فشار قرار گرفتن تیمش هم درصدد تخریب بازی هافبکهای حریف باشد هم فضای شوتزنی آنها را ببندد. پس اگر بازیکنی در این جور صحنهها به کمکش نیاید بیرانوند و رادو باید منتظر چنین شوتهایی باشند.