نساجی در کما/ دلمشغولی هواداران امید شهر خسته

به گزارش سرویس لیگ یک فرتاک ورزشی، نساجی لیگ ۹۵- ۹۶ را با اما و اگرهای فراوان آغاز کرد ولی نمی دانست این فصل با فصل های گذشته تفاوت زیادی دارد و قرار است دوستدارانش شاهد ذره ذره آب شدن تیم محبوب خود باشند. مهدی پرهام، مالک باشگاه نساجی به مانند فصول گذشته خیلی زود پشیمانی اش از تیمداری را ابراز داشت تا مثل هر سال هواداران را نگران آینده کند. تنها کورسوی امید مردم یک شهر کارگری که از ابتدایی ترین امکانات تفریحی محروم هستند طبق روال سال های گذشته بازگشت مالک متمول‌شان بود که طبق سنت چند سال اخیر پس از تهدید به کناره گیری باز هم به تیمداری ادامه می داد ولی گذر زمان نشان داد که این بار مرغ پرهام تنها یک پا دارد و به دنبال واگذاری است. هواداران هم از همه جا بی خبر، عدم تحویل زمین را تنها بهانه ای برای پرهام می دانستند و در ورزشگاه شعار حیا کن، رها کن سر دادند غافل از اینکه مالک نساجی واقعا حیا کرده و پیش از این تصمیمش برای رها کردن را گرفته است.

بازی های سیاسی خیلی زودتر از حد تصور، شروع شد. یک روز شهرداری صحبت از تیمداری می کرد و فردای آن روز شورای شهر وعده پرداخت پاداش ۲۰ میلیون تومانی را می داد. یکی از آمدن اسپانسری با ۸۰۰ میلیارد گردش مالی سالانه حرف می زد و دیگری از وجود سه خریدار پرده بر می داشت. پرهام هم در حالی که در کانادا حضور داشت چشمش به قائمشهر بود تا ببیند بالاخره سرمایه گذار اعظم چه زمانی وارد عمارت نساجی می شود. حالا دیگر پرهام در ایران حضور نداشت و بهترین فرصت برای حمله به او نصیب دلواپسان شده بود. نامه هایی بود که امضا می شد تا هرچه زودتر تیم را از پرهام بگیرند. و در این بین مدیرعامل باشگاه حتی در تامین آب معدنی هم عاجز بود و مالک تیم تمام اتفاقات را رصد می کرد.

در کمتر از چند روز به یکباره همه چیز تغییر کرد. شهرداری که ادعای تیمداری داشت طوری در سکوت فرو رفت که گویی از روز پیدایشش اصلا زبانی برای حرف زدن نداشت، شورای شهر صحبت از جلوگیری بازرسی کل کشور جهت کمک ناچیز ۲۰ میلیونی به نساجی را مطرح کرد، نماینده هایی هم که با وعده کمک به نساجی راهی خانه ملت شدند نیز اصلا نبودند و اسپانسر و خریدار که گویا اصلا وجود خارجی نداشت و دوستان در توهمات خود کسانی را متصور شده بودند که قرار است با اسب سفید به سراغ نساجی بیایند.

تمام این اتفاقات موجب شد تا سوالات زیادی در ذهن هواداران واقعی نساجی نقش ببندد که در زیر به چند مورد آن اشاره می کنیم.

۱- پرهام از سال ۸۷ نساجی را با وعده دریافت زمین تحویل گرفته است. از آن روز ۸ سال می گذرد و اگر هر سال تنها یک میلیارد هزینه کرده باشد – که حقیقت ماجرا رقمی به مراتب بالاتر است - می شود ۸ میلیارد تومان ناقابل. چطور چنین فردی به یکباره آدم بد قصه ها شد؟

2- در بسیاری از شهرستان ها مانند تبریز، اراک و ... شهرداری تیمداری می کند که نمونه آخرش ماشین سازی تبریز است که زیر نظر شهرداری شهر تبریز لیگ برتری شده و تنها مبلغ قرارداد دروازه بانش برای یک فصل نساجی کافی است. پس چطور شهرداری قائمشهر نمی تواند به این تیم کمک کند؟

3- برخی جلوی واریز تنها 20 میلیون تومان را به بهانه قوانین دست و پا گیر، گرفتند. 20 میلیونی که برای یک تیم فوتبال در حد شوخی است و نمی توان با آن، پول بنزین ماشین بازیکنان را هم پرداخت کرد. حالا سوالی که پیش می آید این است که آقایان قانونی که مانع کمک به تیم می شد را نمی دانستند یا نمی خواستند در آن مقطع بدانند؟ و اینکه چرا هر وقت تحت فشار قرار می گیرند باز زمزمه هایی مبنی بر کمکی ناچیز را سر زبان ها می اندازند.

۴- در زمان بازی نساجی، جوانان قائمشهر و حتی مازندران با شور و شعفی مثال زدنی به وطنی می روند تا تیم‌شان را تشویق کنند. واقعا هزینه خوشحالی ۲۰ هزار نفر چند میلیارد می شود؟ پس بودجه فرهنگی استانداری باید در چه راهی هزینه شود؟ واقعا نمی توان بخش اندکی از بودجه فرهنگی استان مازندران را به باشگاه نساجی و شادمانی جوانان یک شهر کارگری اختصاص داد؟

5- در زمان انتخابات کاندیداهای زیادی دست به دست مالک نساجی در ورزشگاه وطنی دور افتخار می زنند و دست نیاز به سوی هواداران این تیم دراز می کنند ولی حالا چرا حتی فرصتی چند دقیقه ای برای حضور در کنار بازیکنان و کادر فنی را ندارند؟

6- ۸ سال از حضور پرهام در قائمشهر می گذرد، غیر از وعده و وعید چه تسهیلاتی برای سرمایه گذار غیر بومی نساجی در نظر گرفته اید؟ آیا یکبار – فقط یکبار - در جلسه یا حتی همایش با اهدا یک هدیه کوچک از وی تشکر کرده یا در کنارش بوده اید؟

7- اگر نساجی نتیجه نگیرد، سرمربی تیم را که به جای تمرکز روی مسایل فنی به دنبال حل مشکلات مالی است را با چه معیاری می خواهید بازخواست کنید؟

8- نامه های زیادی در این چند وقت بین نهادهای دولتی رد و بدل شد تا تیم را از پرهام بگیرند. حالا که وی عطای کار را به لقایش بخشیده چند روز برای تحویل گرفتن این تیم توسط اسپانسر زمان می خواهید؟

در این چند ساله هر که از راه رسید از نساجی استفاده ابزاری کرده است. نام نساجی خیلی ها را به بهارستان فرستاد و برای خیلی های دیگر نان داشته است ولی حالا از این تیم تنها بدن بی رمقی مانده که دیگر تاب تازیانه های سیاسیون را ندارد. هواداران این روزهای فلاکت بار تیم محبوب‌شان را فراموش نمی کنند و روزی می رسد که دوباره به پشتوانه مردم این شهر برای رسیدن به مقاصدتان نیاز داشته باشید، پس لااقل به خاطر رسیدن به امیال سیاسی خودتان هم که شده خودی نشان داده و خودتان را به همشهری هایتان ثابت کنید.

نویسنده: "یوسف قاسمی"