چرا نقطه قوت پرسپولیس نقطه ضعفش شد؟!

سرخ پوشان پرسپولیس در این فصل تاکنون 15 بار گلزنی کرده اند که 6 گل از این تعداد به صورت مستقیم و غیرمستقیم از روی ضربات ایستگاهی به دست آمده است.

آن ها در هفته اول با پرتاب اوت به گل برتری مقابل سایپا دست یافتند. سپس در مقابل سپاهان از روی یک ضربه ایستگاهی و شوت عالیشاه به گل تساوی دست یافتند، تا در انتها با نتیجه 3 بر 1 به پیروزی دست یابند. هفته بعدی پیروزی مقابل نفت تهران بود که باز هم کامیابی نیا موفق شد روی یک ضربه کرنر گل دوم خود را در این فصل به ثمر برساند. استقلال خوزستان تیم بعدی بود که از قدرت پرسپولیس در ضربات ایستگاهی ضربه خورده بود؛ این بار روی ارسال و ضربه سر خوب فرشاد احمدزاده پرسپولیس بازی را به تساوی کشاند. هفته سیزدهم و دیدار برابر پدیده آخرین مرتبه ای بود که پرسپولیس با استفاده مناسب از ضربات ایستگاهی خطرناک ظاهر شده بود و موفق شده بود هر 2 گل خود را روی ضربات کرنر به ثمر برساند.

با این وصف، دیدار برابر ذوب آهن چندان از این حیث برای پرسپولیس خوب پیش نرفت و علیرغم اینکه آن ها در چند صحنه موقعیت های خوبی برای رسیدن به گل از روی ضربات ایستگاهی داشتند با بی دقتی بازیکنان و البته بی برنامگی این موقعیت‌ها از دست رفت.

برای نمونه می توان به ضربه نه چندان خوب مهدی طارمی روی ضربه ایستگاهی که در موقعیتی خوب نصیب پرسپولیس شده بود اشاره کرد و هم چنین به ضربه بی دقت احمد نوراللهی در دقایق انتهایی؛ جایی که تیم پرسپولیس برنامه خاصی روی ضربات پیاده نکرد.