وقتی بعد از بازی دربی خبر رسید که محمد انصاری با سنگ هدف قرار گرفته و شرایط خوبی ندارد، همه فوتبالیها بدون تعصب رنگی از این کار احمقانه دلگیر شدند و نمیتوانستند باور کنند یکی از بااخلاقترین و بیحاشیهترین بازیکنان حال حاضر فوتبال ایران هم میتواند مورد حمله تماشاگرها قرار بگیرد.
اما واکنش انصاری بعد از رهایی از تخت بیمارستان همه را متعجب کرده بود. انصاری خیلی راحت از بخشیدن حرف زد و از این که امیدوار است تماشاگران بیشتر درباره رفتار خود تفکر کنند. مدافع جوان پرسپولیس راحت از حق خودش گذشت. از خودش گذشت و البته همه کسانی که چنین رفتارهایی انجام میدهند را شرمنده رفتار و آرامش خود کرد. شاید که منبعد کمتر و کمتر شاهد چنین اتفاقاتی باشیم.
قسمت دوم ماجرا اما؛ از خود گذشتگی انصاری برای حضور در ترکیب بیدفاع پرسپولیس بود. مدافع میانی قرمزها که با دردی شدید تمرینات بعد از دربی را از دست داده بود، به دلیل محرومیت حسینی تنها امید قرمزها برای بازی سخت با سپاهان بود. انصاری با وجود درد شدید در ترکیب ثابت پرسپولیس حاضر شد و بدون توجه به ضربهای که به سرش وارد شده بود، در نبردهای هوایی مصممتر از قبل به هوا میپرید. بارها در طول مسابقه و به خصوص در نیمه دوم، چهره انصاری در تصاویر تلویزیونی نشان میداد که بعد از هر ضربه سر، مدافع آرام برانکو چه دردی و چه فشاری را تحمل میکند. ازجان گذشتگی انصاری برای برد پرسپولیس، رفتار شایسته او در برخورد با هوادار خاطی دربی را تکمیل کرد. رفتارهایی که در هیاهوی حواشی بیاهمیت فوتبالیستها و زیادهخواهیهایشان، پررنگ تر هم شد و بیش از پیش به چشم آمد.