برای مردی که می‌خواست رامین را استقلالی کند/ خیلی ممنون بابت همه چیز!
در غائله پیش آمده برای رامین رضاییان، یکی از جالب‌ترین و البته قابل تحلیل‌ترین اظهارنظرهای ممکن را علی فتح‌الله‌زاده انجام داد. مدیرعامل پیشین آبی‌ها در این مورد گفت: «من اگر الان مدیرعامل استقلال بودم، رامین را جذب می‌کردم. من یک عادت بد دارم که نمی‌تواتم از ستاره‌ها بگذرم.» حاجی راست می‌گوید. او پیش‌تر، وقتی اختلافی خیلی کمتر از این بین علی پروین و مهدی هاشمی‌نسب رخ داد، وارد گود شد و ستاره خط دفاعی سرخ‌ها را جذب کرد. گفته میشود او برای اغوای هاشمی‌نسب چیزی حدود 100میلیون تومان پول پرداخت کرد که حدود 20سال پیش، یک رکورد اعجاب‌انگیز تلقی می‌شد. خیلی‌ها عقیده دارند همان قرارداد هنگفتی که با هاشمی‌نسب بسته شد، سنگ بنای افزایش غیرمنطقی دستمزد فوتبالیست‌ها در ایران را گذاشت و بنای کاذبی را پی‌ریزی کرد که البته سال‌ها بعد با حضور محمد رویانیان در پرسپولیس حسابی تکمیل شد و شکل «کاخ» به خودش گرفت!
شوالیه استقلالی‌ها اتفاقا اصلا حرف بیراهی نمی‌زند. او سال79 با جذب هاشمی‌نسب اگرچه یک بلوای بی‌سابقه و تاریخی راه انداخت، اما در نهایت باعث شد آبی‌ها بعد از دو سال تحمل قهرمانی پرسپولیس جام را فتح کنند و البته از شر مزاحمت‌های مهدی در داربی هم راحت شوند. حالا لابد شرایط برای استخدام رضاییان فراهم‌تر هم هست. شما اصلا بگو سه میلیارد تومان؛ حاجی امضا می‌کرد و مدیران بعدی ناچار به پرداختش می‌شدند. مهم این بود که ارج و قرب فتح‌الله‌زاده جلوی هواداران بالاتر می‌رفت و البته شانس موفقیت استقلال هم افزایش می‌یافت. این وسط البته ممکن بود بازار بازیکن‌سالاری در ایران کمی داغ‌تر شود که البته اصلا اهمیتی ندارد؛ مگر غصه این یکی را هم حاجی باید بخورد؟
در میان اخبار
شیوه مدیریتی فتح‌الله‌زاده همیشه همینطور دایر بر منافع کوتاه‌مدت و گذرا بوده و البته که این سبک و مشی، به مذاق هواداران فوتبال ایران هم خوش می‌آید. همین حالا اگر بین استقلالی‌ها نظرسنجی بگذارید، خواهید دید که حاجی چطور با اقتدار به عنوان بهترین مدیرعامل تاریخ باشگاه برگزیده میشود. صد البته از هوادار کم‌سال و هیجانی فوتبال هم نمی‌شود انتظار داشت به مسایل بلندمدت و نظم و دیسپلین زیربنایی فکر کند. به او چه مربوط که همین عادت باج دادن فتح‌الله‌زاده به ستاره‌ها باعث شد در استقلال سنگ روی سنگ بند نشود؟ به او چه ربطی دارد که یکی مثل مجتبی جباری در دفتر فتح‌الله‌زاده با او درگیری فیزیکی پیدا می‌کند و به سمت مدیرعامل باشگاه «مشت» می‌زند؟ به او چه ارتباطی دارد که یکی از مهمترین میراث به جا مانده از آن روزگار، یکی مثل مهدی رحمتی است که حالا برای زمین و زمان شاخ و شانه می‌کشد و معلوم نیست تا چند سال دیگر امپراطوری‌اش در استقلال را چطور گسترش خواهد داد؟ این گروه از هواداران در فوتبال ایران که البته تعدادشان هم اصلا کم نیست، فقط فکر کری و جام هستند و البته که برای آنها هیچکس فتح‌الله‌زاده نمی‌شود؛ کسی که اگر امروز سر کار بود، پشت در باشگاه پرسپولیس کمین می‌کرد و اخراجی آنها را روی تخم چشم می‌گذاشت. مگر به نظم و انضباط هم جام و سهمیه آسیایی می‌دهند؟!
