مدت هاست که مشخص شده که تشخیص روش بازی یک تیم، ارتباط بسیار کمی به چینش بازیکنان دارد و بیش از آن، به نوع سیستم و وظایف بازیکنان مرتبط است. نمونه بارز برای اثبات این ادعا، دیدار امروز ایران و اسپانیا است. ماتادورها با سیستم 433 هجومی برابر ایران بازی می کنند و در واقع وینگرها کمترین وظایف دفاعی را دارند و شعاع حرکتی شان نیز در زمین خودی نیست. اما 433 ایران به قدری تدافعی است که تبدیل به سیستم 451 شده و تقریبا 9 بازیکن مشارکت فعالی در دفاع دارند.
ماتادورها در خط هافبک اکثرا از سرخیو بوسکتس، آندرس اینیستا و تیاگو آلکانتارا استفاده می کنند؛ یک هافبک دفاعی و دو هافبک میانی. البته هر سه بازیکن، حتی بوسکتس، از خلاقیت و قدرت حفظ توپ بسیار بالایی بهره مند هستند و می توانند مهاجمان خودی را صاحب موقعیت کنند.
پیش از جام جهانی، ابهام های فراوانی در خصوص نوع سیستم 433 لاروخا وجود داشت. باتوجه به حضور مهاجمانی نظیر موراتا، رودریگو، آسپاس و کاستا، دست لوپتگی برای انتخاب سیستم کاملا باز بود. او می توانست با بهره گیری از آسپاس یا رودریگو، 9 قلابی یا False 9 را به نمایش بگذارد اما در نهایت تصمیم گرفت موراتا را از لیست نفرات خط بزند و سرمربی جدید هم کاستا را در ترکیب اصلی قرار داد.
دیگو کاستا مهاجم تیم اتلتیکو مادرید نیز حداقل در بازی نخست عملکرد بسیار خوبی از خود نشان و با 2 گل، پاسخ اعتماد فرناندو هیه رو را داد.
البته لاروخا امروز با چنین شیوه ای وارد زمین می شود اما روند مسابقه است که نوع چینش و روش بازی آن ها را انتخاب می کند. اگر نتیجه به نفع شاگردان کی روش باشد، بی شک یکی از انتخاب ها، قرار گیری هافبک دفاعی و حضور یک بازیکن هجومی تر به جای او و تبدیل شدن به سیستم 443 سوپر هجومی است.